Günaydın

Günaydın güzel Türkiye'm. Günaydın...

Güzel bir pazar sabahı, kuşların cilveleşerek oynaştıkları o güzel seslerinin duyulduğu bir bahar gününe merhaba diyor bu şehir. Taşı toprağı altın şehir...
İnsanın içini kıpır kıpır ettiren bir huzur hakim sanki. Gökyüzü bembeyaz, güneş kendini göstermek için nazlanıyor. Güzel, ılık bir esinti eşliğinde o asırlık agaçların yaprakları titriyor. İzlemek bile keyifli ya da hayal etmek. Tüm sıkıntılarını atmışcasına uykularına devam eden insanlar düşünüyorum şu anda.

Malum pazar sabahı yarını düşünüp de öğleye kadar yatmak isteyen insanların o mahur halleri... Sahilde koşuya ya da yürüyüşe çıkmış çok da fazla kişi vardır. Sabahın erken saatlerinde bu havayı solumak istediler elbet.

Şehrin yeni uyanış saatleri, İstanbul bile yeni yeni gözlerini açıyor güne.
Pozitif bir elektrik veriyor şu atmosfer. Solumak doyasıya havayı, ciğerlerin açılması için taaa derinlere kadar içine çekmek. Kendimizi bir an serbest bırakmak ne de güzel olurdu.

Aynanın karşısında ya da bakabilmek dakikalarca kendi aksine. O hep şikayet ettiğimiz, sıkıldığımız yüzümüze sevgi dolu bakmak güzel olmaz mıydı gerçekten?

İçiniz sevinç dolu, yüreğiniz yeni aşık olmuşcasına kıpır kıpır; geçiyorsunuz aynanın karşısına bakmaya başlıyorsunuz. Kendinizi yeniden tanımaya başlıyorsunuz.

Dokunuşunuzun ipeksi huzuru geziniyor teninizde. Kendinizde olan güzelliklerin bir kere daha farkına variyorsunuz. Saçlarınıza, burnunuza, yanaklarınıza dokunup adeta okşuyorsunuz; karşınızda erkek/kız arkadaşınızın olduğunu ve onun dokunduğunu da düşünebilirsiniz. O derece yumuşak, ve hoşgörülü davranın. Uzun zamandır yabancılaşmakta olan yüzünüzün güzelliklerini keşfedin. Kuşların da o güzel ötüşleriyle daha bir neşe dolu bakın kendinize.

Bugüne şükretmeyi de unutmayın tabii. Bize bu güzel günleri yaşatan Yaradan'a da teşekkür etmeliyiz.

Kendimizle barışık, harika bir güne merhaba demek için daha ne bekliyoruz?

Sadece uyanmayı...