Gündeme yorum (Filistin, Gazze, İsrail, Araplar ve Türkiye )

Görüyoruz ki Araplar yine iş başında. Kendi dindaşlarının katledilişini sadece izlemekle yetinmiyor ve yorum yapmaktan da kaçınıyorlar.

Gazzede sayısız insanlar yok ediliyor katlediliyor ve çocuklar acımasızca öldürülüyor. Ne uğruna bile öldüklerini bilmeden aramızdan veda ediyorlar. Dünya ise bu zulme sessiz kalıyor. Nasıl kalmasın ki kendi dindaşları ses çıkarmayıp sahiplenmeyince adamların umurlarında bile olmuyor.

Ama fark ettiğim bir şey var;

Bugüne kadar bizlere yani Türk milletine Arap kültürünü aşılamaya kalkanların ve ülkede sayısız olaylar yaratarak ülkeyi kargaşaya sürükleyenler ise bugün ülkemizde başka anlamlarda iş başında. Onlardan bir şeyi bekliyorken aksini yapmaları bir kez daha olsun şaşırttı beni.

O insanlardan beklediğim şey bugüne kadar bizlere inandırdığınız yolda kendi dindaşlarınızın göz göre göre ölümlerine ses çıkarmayacağımızı öğretmediğinizi ve bunun bizlere kahpelik olacağını fark ettiğiniz halde bizlere hissettirmeyerek kandırdığınız için sizleri kınıyoruz sözlerini Arap kültürünü aşılayan büyüklerine tepki göstermelerini bekliyordum.

Ama beklenen olmadı tabiî kii… Yine siyasi getirime çevrildi… Üzülerek söylüyorum ki gazzede ki çocukların ölümü ülkemizde yine siyasete çevrildi. Buna da bizlerin tepkisiz kalması bir kez daha yaraladı beni. Emine hanımın önüne koyulan edebi metini yazan arkadaşımızı tebrik ediyorum. O kadar etkili yazmış ki Emine Erdoğan’ın timsah gözyaşlarını çıkarmasına yardımcı olmuştu.

Soruyorum Emine hanıma siz hiç gazzede bisiklete binen bir çocuk gördünüz mü?

Okuduğunuz Nazım Hikmet Üstadın Kız Çocuğu adlı şiirini daha önce okudunuz mu?

Ama biliyorum ki bir taşla iki kuş nasıl vurulduğunu gayet iyi biliyorsunuz. Hele ki siyasi arenada gayet düşüncelisiniz ama hiç gerçekçi değilsiniz. Çünkü gazzede önünüze konulan metinde ki gibi tozpembe hayat yok Emine Hanım…

Duyarım ki bir bombada Arapların daha 10 yaşlarında ki kız çocuklarının yaşamlarına düşmüş. Bu bombayı ne İsrail nede ABD atmış. Arap şeyhleri tarafından atılan bir bomba olarak tarihe geçmiş bulunmakta. Şimdi isterdim ki elinizde Nazım Hikmet Üstadın Kız Çocuğu adlı şiirini medyanın karşısına geçip on yaşında ki kız çocukları daha çocuk olamadan evlenebilirler hükmünü veren Arap şeyhlerine karşı öfkenizi getirmenizi beklerdim. İşte o zaman Nazım’ın şiiri de sizin ağzınızda şiir tadında tatlanabilirdi…

Ama ne yazık ki bunu yazacak bir edebi metinciniz değil düşünürünüz yok çevrenizde.

Neden acaba?

Yazımın kalan kısmında ise alttaki yorum ve şiirimle bitiriyorum...

Ve benden bir vahşete daha sessiz kalamadığımı görmenizi ve duygularımı üzülerek arap şeyhlerinin seks kölesi olarak gördüğü çocuklarımızın acısını anlayıp evlatlarımıza bir tutam şiir yazdım....

Benim ellerimde papatyalar var
ben daha evcilik oyununda
bir kız çocuğuyum
ancak evcilikte kız çocuğu olmamı
hak görüyorlar bana
Ben evcilikte kalan
bir kız çocuğu olmak istiyorum
daha bedenim ve düşüncelerim
büyüyüp ve gelişmeden

Ben yetişkin olamam ki !!!

GÖKHAN DOĞAN