- Kategori
- Şiir
Güneş küstü

Başını kaldır ve bak gök yüzüne
Şehirin ışıkları olmasın o baktığın yerde
Dağ başı , orman, karanlıkta bak
Tüm yıldızları görürsün
Karanlıkta bakınca.
İşte şu uzaklarda
Yanıp sönen küçük
Yıldız benim...
Güneş küstü
Gök taşları girdi aramıza
Güneş küstü
Kara delikler girdi aramıza
Ben aslında çok büyüğüm
Ve yakınım...
Ama güneş küstü
Alamıyorum ışığını
Yansıtamıyorum dünyaya
Sadece karanlıkta
Şehirin işıklarından uzakta
Görürsünüz beni
Sanmayın uzaktayım
Sanmayın büyük değilim.
Güneş ışıklarını göndermesede
Yakalarım boşluktaki
öksüz ışıkları ve
Yansıtırım dünyaya.
Güneş küssede karanlıkta
Farkedilecek kadar
Büyük ve yakınım dünyaya...