Güneşi bekler çaresizlikler...

Zor…

Zordur yarım kalanların üzerini karalamak.

Yaraların kapanmayacağını bilerek sarmak…

Birilerine kendini yeniden anlatmak…

Zordur durmak ayakta kimsesizce…

Vazgeçmek gerek kimi zaman sessizce…

***

Sessizce;

Silsen zıt renkleri düşlerinden…

Tuk ki kırmızılar olmasa, aşkın efkârı tutuşmasa…

Şehvetten uzak dingin bir hayat.

Siyahlar olmasa örneğin, ruhlar matem tutmasa…

Beyazlar dökülse kaleminden.

Var olduğunu kanıtlasa hayallerin.

Bilinmeze dönüşse tüm bildiklerin.

Hiç bilmeseler, bilemeseler.

Tendeki dokunuşları hasretler savursa.

Uykusuzluk gözlerinden yüreğine usulca akınca,

Bakışları bağışlasa gözlerin.

Hatırlamasan ıslandığın yağmurları.

Deliye dönse rüzgârlar, avaz avaz olsa iç yangınları.

Türküler tutuşsa geçmiş zamanlardan.

Taş duvarlara vurunca ay ışığı, geceler sussa…

Güneşi beklese çaresizlikler…