Güneşin nabzı hızlanmaktaydı ayın tersine

Bir devrim

kayıp düştü

kırık çıplak hayal

alev almadan yere, ıslaktı

alsaydı cezbeden siyahtı, frapan

cevapsız geceye yayılmadan

kırmızı harfler, yetiştirilmemiş olacaktı güneşe

kurumak ümidiyle dargın ve tersindeydi

kontrolden çıkmış hayal henüz bakirdi.

namı gereği zamansız ayaklanmıştı.

başbaşa konuşmadan sabahlarken

düşmeseydi, buluşmasaydı

kaderi kokusunda saklı

mavi ve hain karayelle

yanmadan sönmeseydi

sönmeden yansaydı

insanı cezbeden gerçek, şimdi nerde ağlamaktasın

şafak vakti rüzgarın sessiz kimliğinde.