Güneyde yaşayan Çınar Ünal Şöhret Dirlik'ten Yerkesik'e mektup geldi

Şöyle yazıyor kağıda; madem ki Yerkesik’tesin.Orası ile ilgili bir anımı anlatayım da,hem senin bilgin olur, hem de ben eskilere doğru giderim.

 “Muğla Kız Öğretmen Okulu’nun  duvarının yanından bir jipe bindik. Kemal Kara ile   ver elini  dedik bir akşamüstü Yerkesik’e.  Yılını tam tamına bilemeyeceğim ama, Aksu’ya dördüncü sınıfa gidiyorduk.Fethiye’den kalkan vapura bir hafta vardı. Muğla üzerinden Aydın’a,oradan trenle Burdur’a, Antalya’ya gidecektik. Şimdiki gibi ne Kaş üzerinden, ne de yayladan gidilemiyordu. Rüştü Karakoç bizi bekliyormuş. O gün Yerkesik’te yaylada Karacaören’de bizi çok iyi ağırlayan Raziye ana ve Karakoçoğlu Mehmet amcayı ömrümüz boyunca hiç unutmayacağız. Bu iki yaşlı bizi ertesi günü Rüştü Karakoç ile beraber yine jiple Muğla’ya yolcu ettiler.

Biz de yukarıda anlattığım şekilde Aksu’nun yolunu tuttuk. Biz o iki yaşlıyı bir daha görmedik. Öğretmen olduktan sonra Rüştü ile hep haberleştik.Ama Yerkesik’e gidemedik. Allah onlara rahmet eylesin. Şimdi ne zaman Kemal Kara ile buluşsak bu yerleri,cennet olası ihtiyarları hayırla anarız.
Değerli kardeşim;
Yazınız için çok teşekkür ederim. Dağları karlı Yerkesik’e benden selam söyleyin. Bayramınızı kutlar, çalışmalarınızda başarılar dilerim.

Mektup,  arşivimdeki özel  yerini koruyor...