Güneydoğu neden sessiz

Tarih ondan ders çıkarmayanlar için tekrar eder durur. İ. Haldun, "geçmişle gelecek suyun suya benzediğinden daha fazla birbirine benzer" demiş. Oysa Herakleitos "aynı nehirde iki kez yıkanılmaz" hayatta herşey değişim esasına bağlıdır demiş. Ve biz, bu ülkenin fani evlatları. Bize aslını sorarsanız, dünya değişir biz değişmeyiz deriz!

6 yıldır bu ülkede 90'larda Kürtlerin yaşadıklarını okudukça-dinledikçe aklım almazdı. Hep, acaba bunlar gerçek mi, muhafazakar Türkler bunlara niye hiç ses vermedi vb gibi soruları kendime sordum durdum. Artık bu ülkede bir daha Kürtler, Aleviler, Gayrı Müslimler, dindarlar sıkıntı çekmez! diye iyimser düşünceler taşıdığım yıllardaydı o zamanlar. Aklım almazdı yüzlerce köy, mezra, ilçe'nin yıkılmasını, yakılmasını, boşaltılmasını. Hayal gibi bişeydi, kaç yıldır üzerinde çalıştığım zorunlu göç mağdurlarının hikayerini dinlemek. Bunlar bu ülkede bir daha hiç yaşanmaz diyordum tekrar tekrar. Öyle ya, ortaya çıkardığı sorunlar hala bertaraf edilebilmiş değildi.

Ama aynı nehirden tekrar yıkanmak gerektiğini, tarihin bizim için tekrardan ibaret olduğunu ve geçmişin geleceğe benzediğini 36 yaşımda öğrendim. Şehitler, gözü yaşlı analar, evi yıkılanlar, şehri yıkılanlar, tutuklananlar, kan üzerinden gelecek planlayanlar...

Bir taraftan PKK'nin bitmeyen silahlı mücadele safhası ve siyasete güven duymaması diğer taraftan devletin Kürt meselesini önce anlama sonra çözmede isteksiz davranması. Az gittik uz gittik ... a a a a! aynı yere gelmişiz. SAVAŞ

Bugünlerde sıklıkla sorulan soru şu; Kürtler niye sessiz?

Evet, belediyelere kayyım atandı, başkanlar tutuklandı, medya organları kapatıldı, yıkılan şehirler yapılmadı... Elbette ülkenin batısı böyle bir durumda Güneydoğu'da olaylar çıkmasını ve taşkınlıklar olmasını bekliyor. Ama Kürt halkı bu sefer sürpriz yaptı. Bölge genel olarak sessiz. Medyada ağırlıklı olarak bu sessizlik ve tepkisizlik Kürtlerin PKK'den bıkmasına, HDP'den soğumasına bağlanıyor. Benim penceremden bu durumu bir kaç noktada özetlemek mümkün;

1- Kürt toplumu, 2013 tarihli bir kamuoyu araştırmasında çözüme %80 dolaylarında inanıyordu. Bu süreci devlet- AK Part-Öcalan-PKK'nin bitireceğine ihtimal verenler %5'ler düzeyindeydi. Oysa benim raporuma göre 2015'te süreci kim bitirdi sorusuna %90 düzeyinde bu kurum ve kişiler yanıtı verilmişti. Özetle Kürtler barışa en yakın olduklarını düşündükleri bir süreçte tekrar kendilerini çatışmanın ortasında buldu. Bu çok büyük bir hayal kırıklığı yarattı. Barışa inanç azaldı.

2- PKK'nin 7 Haziran sonrası tavrı halkın çoğunluğunda, "PKK, HDP'nin güçlenmesinden rahatsız oldu" algısını güçlendirdi. Kandil çözüm için ne APO ne de HDP'nin adımlarını önemsemiyor. HDP ise "ben Kürt halkının temsilcisiyim, önceliğim halkın menfaatidir demek yerine kendisini PKK'ye bağlı hissediyor" algısı güçlü. Dolayısıyla partiye de bir kırgınlık var. Hendek meselesi örgütün önünde büyük bir problem.

3- Devletin/AK Partinin ulusalcılığa evrilmesi ve PKK'yi bahane ederek tekrar şiddet politikalarına dönmesi diğer bir şok sebebi.  Neşterle yapılması gereken ameliyat yine baltayla yapılıyor.

4- Polisin toplumsal eylemlerde sorgusuz silah kullanma yetkisi de halkın toplumsal eylemlere katılımını sınırlamaktadır.

5- Hem Ortadoğu'da yaşanan gelişmeler hem de bölgede iki yıldır devam eden gerilim ekonomiyi oldukça olumsuz etkiledi. Halkın öncelikli sorunlarından biri ekonomiyken politik konulara ilgi azalıyor.

Özetle, Kürt toplumu hem PKK hem de devlet/AK Parti'ye karşı kırgın. Toplumda büyük bir çaresizlik var. Halk sokağa kimin için ve ne için çıkacak! Bu tür müdahaleler kararsızları güçten yana iter ama bazılarını da marjinalleştirir. PKK için üç gün sonra kararsızları kazanmak olası olabilir ama devletin marjinalleşen-demokratik kanallardan umudunu kesen kesimi kazanması zor. 

Soracak olsanız Kürt halkı olanlardan memnun mu diye? Hayır. Halk hesaplaşmasını içerisinde yaşıyor. Türk halkının ve medyasının iyimser beklentileri yine hayal kırıklığıyla bitecek gibi. Bu kadar kitleselleşen hareketler silahla, hapisle, zorla ancak sekteye uğrar. bitirilemez. Dünya kadar tecrübe ve rapor bunu diyor!

Dokuz ay önceki Hendek-Operasyon raporumda (Özeti önceki bloglarımda bulunabilir), "bölgede 90'ları yaşıyoruz ya da oraya doğru gidiyoruz" diyenler yaklaşık %75 civarındaydı. Ben bunu bir yıl önce abartılı bulmuştum. Ama Kürt aklının yanılmadığını gördüm.

90'larda yaşadıklarımızdan ders çıkaramadık maalesef...