Günlüğümden çıkan Anılar, O Yıllar.

Bir Cumartesi günü

Büro dolu.

Türkiye'nin her köşesinden

Gazeteciler, mimarlar.

Çevreciler. Akademisyenler.

Büronun o panolarında

Afişler, sempzoyumlar.

Her biri heyecanlı.

Renkleri var dosyaların

İçinde KAYAKÖY...

KAYAKÖY için ne olmalı?

Birer dosya, sıcak bir çay.

Dosyaları hazırlamak için

O çalışma keyfi.

 Bir afişte KAYAKÖY

Dostluk ve Yunan Köyü olsun yazılı.

Okuyor ilgiyle bir gazeteci.

Önce dostluk  o eski mekanın

Işığını salan yerde içeride oturan

O mimar,  tüm ülkenin geleceği.

Savundukları, korudukları.

Yaptıkları ile yapacakları ile.

Yaşattığı dolu dolu gelecek.

Çağdaş ve ilkeli.

Tüm grup birlikte

Aynı duyguyu, aynı düşünceyi yaşıyor.

Heyecan el ele KAYAKÖY.

Seni de götürüyorum diyor.

Gidemeyeceğim, büroda kalmalıyım.

Sonra teknik çizimler, rölöveler.

Asılan heyecan KAYAKÖY'de.

O çınarların dibinde söyleşiler.

Kilisede tarihe saygı.

Çizildi el ele KAYAKÖY'de.

O anıların dili, dile geldi.

Dostlukların, saygının.

Huzurun ve barışın.

Sen hep ışık ol

ülkeye ve dünyaya...

Sevenlerine, sevmeyenlerine.

(Sevenlerin olduğu kadar sevmeyenlerin de olacak, bildiğin gibi tüm ülkeye açtığın sevgi ve kucak yarın ve gelecek) ( Sevgili Oktay ağabeye(Ekinci) büyük geçmiş olsun dileklerimizi iletiyorum, acil şifalar diliyorum.N.K)