Gurur Aşkın rakibidir

Kimi zaman galip gelir, kimi zaman yenilir. Rekabet aşkta da hüküm sürebilir. Gurur ve aşk kendi içinde çelişir.

İnsanın doğasında varsa biraz boş vermişlik, belki güzel bir hikaye baştan yazılabilir. Ama öncelik sırası belirmişse kafasında ilk adımı beklerken, git derken, gel diyemezken, isteyip de arayamazken hep gurur galip gelir.

Neden böyledir bilemem ama kendi içinde herkes farklı beklentiler filizlendirir. Mutlu olmak için konuşmanın bir önemi yoktur o an mesela. Kimin aradığı önem taşır.

Arasa nasıl da mutlu olurum diye düşünürsün, ancak elin gitmez o ezbere bildiğin numarayı tuşlamaya. Serde gurur var ya, ondan gelsin diye beklersin.

Kısacık anların getireceği mutlulukları, sonunu bilmediğin uzun vadeli zamanlara yüklersin.

Gurur galip gelir, sevinir, böbürlenir.

Kaybettiklerinse gün geçtikçe içini kemirir.

Oysa ne kazanmak ne kaybetmek önemlidir aşkta. Ring ortamında yaşanansa aşk değil savaştır adeta.

Ama dedim ya insanın doğası hep çelişki taşır. Ne istediğini bilir herkes aslında.

Uygulamada eksiktir. Adına gurur dediğini marifet bilir.

Gurur yüreğe bağlanan taş gibidir. Ne yüzülür, ne uçulabilir. Kibirden de beterdir.

Kaybettiklerini anımsadığında ise, kişi galip gelen gururun anlamsızlığını bilir. Faydası yoktur artık. Biten bitmiştir.

Aynı aşk’ı iki kere yaşamak pek mümkün değildir.

Muhakkak bir eksik olacaktır, hatta hiçbir şey bir daha eskisi gibi olmayacaktır.

Gurur Aşk’ın rakibidir.

O sevinirse, aşk tükenmiş demektir.