Güvercin düşü

Gülü dalında sevdim,

okşadım kuş seslerini

sabahın penceresinde.

onca kıyım, onca yıkım…

bir güvercin ağzında diri zeytin dalı…

sevindim,

gücüne katıldım doğanın. 

düş deyip geçmem;

ayrımındayım ay ışıklarının

göz kırpan yıldızların.

bilirim,

gökyüzü sonsuz bahçe.

sanki sabırla sınanmış bir aşk içimde.
 

özgürlük, çayırlarda koşmak gibidir.

kelebek kırlarında yolcusunu özlemek gibidir dostluk.

umut, ırmaklarda yüzmek kadar genç;

akar nehirlere, denizlere, okyanuslara;

çağıltısı derin. 

emeğine saygılıyım

börtü böceğin

düzenli yürüyüşçü karıncanın

erkenci serçenin

her buluşmanın ardından

barış günlüğüne yazarım adını sevginin.
 

harfi yerli yerinde koyunca,

sözcük kavrar güzelliğini,

tümceler algılar bilinç sınavından geçen anlamı.

yağmuru dokuyan meltemi.

alkışlar beyaz yaseminlerin sevincini mevsimler,

sardunyalar çoğaltır yoksul bahçelerde güneşi.

barış özler insanını

dünya özler barışı…


Oğuz TÜMBAŞ