- Kategori
- Şiir
H e s a p
doymadan ninnilere düştün yaşam beşiğinden
bu sonsuz sağır sessizlikte
hangi ihtimale tutunursan tutun, düşersin çocuk
içindeki gecenin harlı nefesi, yakar genzini
el yordamıyla çıkılmıyor aydınlığa
günübirlik yaşarken
bitmemiş çocukluğun uykuya varır
katmerlenen karanlığında, sırtın döner yaşama
geçmişin, geleceğini biçerken
hayatı hatırlaman ne mümkün
senin yönün şaşmış iken
pusulanın ibresi kuzeyi gösterenlerde
tecelliyi teselli eden, yapmacık bir şefkat
kaydığın yerin gizli buzunu, görmezden gelir gözleri
her şey cüceleşir yaşamda
yüzündeki gölge, hep bir akşam alacası
çöldeki kum tanesi, okyanusta bir damla
kadar değilsindir artık
ölüm bir nefeslik uzakta
sönen ateşi beslemeye çalışmak, değişmez ceza hükmün
oysa çocuk
gün geceye geçerken, gözlerin sarmalarsa güneşi
yüreğinde canlanır bir yaşam ateşi
bir yokluğa yürüyorken
dağılır uykuların, dağılır ölüm kokusu
açılır dilinin kilidi
ışığı karıp, karaya çalanlardan
var git, hesap sor o zaman, çocuk
var git hesap sor
Hâdiye Kaptan