Halı Saha Turnuvasında Halı Olduk-2

4. karşılaşma bizim için çok önemliydi. 6 takım arasından ilk 4’e kalan çeyrek finale çıkacaktı. Karşımıza çıkan takım dişimize göreydi. Rakibimizin ciddi takviyelerle karşımıza çıktığını öğrendik. Kim kazansa çeyrek finale çıkacaktı. Maç öncesi kale mevkisinde değişiklik yapıldı. Ben yedeğe çekildim, Erdi kaleci oldu. Maça fırtına gibi başladık daha önce rakiplerin bize yaptığını biz yaptık ilk devreyi 7–0 önde bitirdik. Rakibimiz kendi ayarında bir takımdan fark yemeyi kabullenemedi. Sinirler özellikle kalecimiz üzerinde yoğunlaştı. Bizim kalecimiz rakiple karşı karşıya gelince ellerini birbirine vurup rakibi kışkırtıyor ve ağzı hiç kapanmıyordu. En sonunda 3 kişi üstüne yürüdü ben zorla aralarına girip olası bir gerginliği önledim. Maçı 8–3 kazandık ve çeyrek finali garantiledik. Grubumuzda puan sıralaması belli olduğu için son maçımızın bir önemi yoktu. Osman Abi ve ben son maça çıkmayalım derken diğerleri çıkalım dediler. Son maçımıza çıktık ben, Şef ve Osman Abi yoktu. Şef ve ben dışarıda susuzluğumuzu giderip maçı izliyorduk. Bizim gençler gayet iyi başladılar. Yorulunca bir ara 5–1 yenik duruma geldiler. Toparlanıp 5–3 yaptılar. Karşılıklı gollerle maç giderken şok bir olay oldu. Sahanın içine yeşilli birisi girdi. Bizim takım yeşil formalı olduğu için yedek oyuncu sandık. Meğer bizim kaleciye uyuz olan birisi onu dövmek için sahaya girmişti. Bu şahısın iki arkadaşı ise kenarda duruyordu. Asıl amaçları yeşilli kaleciyi döverken diğer ikisi olayı telefona kaydedecekler ve görüntüyü Youtube kanalıyla alemi cihana yayacaklarmış. İşte teknolojinin insanımızı getirdiği nokta. Son zamanlarda rastladığımız arkadaşlarını dövüp sanal aleme yayma olayı nasıl bir mantıktır, kısa yoldan şöhret olmak mıdır?

Çeyrek finalde diğer grubun lideri ile oynayacaktık. Osman Abi’nin güzel haberleri vardı. Kadroda revizyon yapacak Denizli Kale ve Tavas’tan oyuncu getirecekti. Hele hele Muğlaspor’da oynayan yeğenini ikna etmesi hepimizi mutlu etti. Ben de çok kaliteli iki oyuncu buldum. Osman Abi bulduğum oyuncuları şikâyet olur diye kabul etmedi.

Maç saati geldiğinde Osman Abi’nin transferleri gelmedi. Başkan Özhan Canaydın gibi star getireceğiz deyip Fatih Terim’i getirmesi gibi oldu. Üstelik yedek oyuncumuz da yoktu. Maç başlayınca büyük bir sürpriz yapıp 1–0 öne geçtik. Akın üstüne akın yapıyorduk. Derken 1–1 oldu. Moralimizi bozmadık. Rakibin kalesinde Marmarisspor kadrosundayken kupada Fenerbahçe ile karşılaşmış bir kaleci vardı. Saha dışında “Koskoca Fenerbahçe bile ona zar zor 4 gol attı!” gibi sözlerin yanı sıra “Fenerbahçe’den 4 gol yemiş kaleci!” gibi övünülecek bir durum varmış gibi geyikler vardı. İlk yarıda 3 topumuz direkten döndü. Yedek oyuncumuz olmayınca devreden sonra takım kötü sinyal vermeye başladı. Nihayet oyundan düştük ve fark gelmeye başladı. Şef ayağına aldığı darbe ile sakatlandı. Oyuna gireceğimi beklerken Osman Abi 14 yaşındaki çocuğunu oyuna aldı. Şef’i aldım doğru su servisinin yapıldığı yere gittik. Bizim takım golleri yemesine rağmen biz rahattık.

Hami’nin Shalke’ye transfer olup, ilk maçlarında yenilince bizim gazeteciler telefonla maçı değerlendirmesini istemiş. Hami üzgün olduğu için konuşmak istememiş, stattan çıkınca Shalke futbolcularının arabalarının üstüne çıkıp bira içerek neşeli şekilde sohbet ettiklerini görünce çok şaşırmış.

—Şef biz de Avrupalı olduk değil mi?

—Aşacaksın hoca bunları yenilmek dünyanın sonu değil.

Maçı 7–1 kaybedince diğer oyuncular yanımıza geldi. Maçın hakemine gelecek yıl buluşmak ümidiyle veda ettim. Herkes sinirliydi ve bu rezaleti gelecek yıl yaşamamak için çok güzel bir kadro kurmak üzere anlaştık. Yanımıza yerel siyasetçi Erbil geldi. Bizi yenen takımın 4 numaralı oyuncusunu beğendiğimi söyledim:

—Erbil bunu alabilir miyiz?

—Kolay o iş.

—Nasıl?

—Gelmezse kendisi bilir.

—Nasıl?

—Termikte çalışıyor bizde oynamazda sürülür, kendisi bilir artık.

Ertesi gün Osman Abi’nin lokantasına gittiğimde rakibi elimizden kaçırdığımızı söyledi. Skor 7–1.

Bugün Osman Abi’nin yanına uğradım. Lokanta içinde bir kupa duruyordu. Akşam yapılan final maçından sonra kupalar dağıtılmış. Bize En Centilmen Takım kupası verilmiş. Aslında agresif bir takımdık ama hiç kırmızı kart görmediğimiz için layık görmüş büyüklerimiz.

Bize alternatif kurulan ve şampiyonluğu hedefleyen Ali Bey’in takımı tüm maçlarını kaybedip rekor averajla turnuvayı kapattı. Hiç olmazsa çenesinden kurtulduk.

Gençlik Güzel Şey-Herman Hesse