Hani Bazen

Hani bazen yağmur yağar,

Islanırsın saçların ve dudaklarından.

Islaklık tüm bedenini esir alır,

Temizlenirsin içindeki pas tutmuş günahlardan.

Hani bazen müzik çalar,

Uzaklaşırsın o an bulunduğun ortamdan.

İçine huzur dolu bir nehir akar,

Yüreğini sakınırsın, dikenli sevdalardan.

Hani bazen unutulursun,

Kaçarsın içindeki büyüttüğün anılardan.

Canın acır için yanar,

Kendini çekip alırsın unutulmuşluğun kucağından.

Hani bazen yalnız kalırsın,

Bir çığlık çağırır seni uzaklardan.

Yalnızlığını sarmalarsın,

Isınırsın kalbinin içindeki odundan.

Hani bazen yok olursun,

Kaybolursun karanlıkların en siyahından.

Gözlerin görmez kör olursun,

Diriltirsin kendini gönlündeki aynalardan.

Hani bazen gücün biter,

Yaşam enerjin çekilir damarlarından.

Kendini bir boşluğa bırakırsın,

Süzülerek uçarsın hayatın kıyısından.

Hani bazen güz olur mevsimin,

Soğuk girsin istemezsin kapılarından.

Dört duvar sana mesken olur,

Gözlerinle süzülürsün çukurlarından.

Hani bazen an olur,

Anlarsın, anlamsızlığın da bir anlamı olduğunu…