Hanımın çiftliğinde gülme zamanı, tabii papatyaca

Cıbı cıbı yapan Muzaffer Bey kahverengi bornozunun içinde dinlenmektedir. Zira Gülizar ile yaptığı maç fazlasıyla yormuştur kendini. O sırada içeri giren Zaloğlu lafa nerden başlayacağını bilemez. Her zamanki gibi aptallığı üzerindedir.

“Gel… Bakalım Ramazan.”

Ramazan gelmekle gitmek arasında bir yerdedir.

“Gelsene Ramazan.” diyerek ayağa kalkar Muzaffer Bey.

“Dayı ya sen Avrupa’daydın Ramazan çoktan geldi. Hatta gitti gidecek. Eli kulağında yani. Bayramada bir hafta kaldı."

“Ne diyorsun sen lan. Fındık kadar beyninle dalga mı geçiyorsun dayınla ha.”

“Şey. Kem… Küm.. Dayı…Ben... Şey...”

“Sus lan sus. Altına işeyeceksin korkudan yine de yapacağını yapıyorsun.”

“Dayı…”

“ Eveleyip geveleme ne diye rahatımı bozdun.”

“Diyecektim ki… “diyerek elindeki siyah kutuya bakar Zaloğlu.

“Koskoca Avrupa’dan getire getire bana bu makası mı getirdin diyecektim."

“Ne getirseydim lan. Zaten ekonomik kriz var. Her şey buranın iki katı Avrupa’da.”

“Koskoca Muzafer Bey de pahalılıktan söz ederse ben ne yapayım. Çırçır’da çalışan ırgatlar ne yapsın?”

“Sana hesap mı vereceğim ben ha…”

“Ana sen orada sabah burada akşam. Kim bilir nerde söndürdün her gece feneri?”

“Sana mı soracağım lan. Sen de büyü o zaman…Ne diyorum ben ya. Yol yorgunuyum. Üstüne bir de banyo… Tam da rehavet çökmüştü ki...”diyerek bıyığını burar Muzaffer Bey. Sonra hiddetle döner.

“Bu makası niye getirdim biliyor musun Ramazan?”

“Nereden bileyim dayı ya ben de onu soruyorum işte.”

“Sen kendini bilmez misin? Bu yaşına geldin daha sünnet olmadın.”

“Ama dayı nasıl olur. Bu makas sünnet için öyle mi?”

“Öyle .”

“Dayı olmaz... .Olmaz… Sünnet olmam ben.”

“Gel lan buraya… Ucundan azıcık…”

“Kestirmem… Kestirmem…”

“Kestirmezsin de bire deyus. Benim Avrupa’da yaptıklarımı yapmak istersin ama.”

“İsterim ama o başka.”

“O başka bu başka ha. Bir de erkek evlat dayıya çeker derler. Neren çekmiş bana.”

“Dayı ne olur yapma dayı.”

“Gel lan buraya… Gülizar…Gülizar...”

“Buyur.” diye uzatır kapıdan başını Gülizar.

“Tut şunun ellerini.”

“Ne diyorsun Muzaffer Bey. Senin derdini hallettik az önce. Sıra yeğenininkine mi geldi?”

“Tepemi attırma Gülizar ne diyorsam onu yap.Tut şunun ellerini."

“İndir lan kilot pantolonunu.”

“Ama dayı.”

“İndir Ramazan tepem atıyor kökünden budarım sonra.Söylemedi deme.”

“Ama dayı Gülizar karısı ellerimi tutuyor."

“Bırak Gülüzar."

“Aaa...Beyim sen de karar ver tutayım mı bırakayım mı?”

“Koş lokum kap gel aşağıdan.”

"Şimdi mi?"

"Şimdi ya...Kesilince tıkarsın ağzına."

“Ama dayı orucum ben.”

“Yalancı seni. Ne zaman oruç tuttun ki şimdi tutasın.”

Çaresiz kabullenir Ramazan.

“Dayı acımayacak değil mi?”

“Amma ödlekmişsin Zaloğlu.” diyerek girdi içeri Gülizar.

"Aç ağzını.”

“Açmam…”

“Aç lan. Tık sen de lokumu ağzına şunun.”

“AAaaa...AAaa... İmdat... Adam doğruyorlarrrr...”

“Makasla olacak gibi değil. Testere getirmeliymişim Avrupa’dan. Hay Allah oysa yeni gelmiştim daha. Yine bana Avrupa yolları göründü. Şu oğlanı sünnet etmek için testere almaya gitmem gerek."

“Beyim seni yeni bulmuşken aaaa öyle hemen gidilir mi? Bir Beye yakışır mı?”

“Yakışmaz mı?”

“Yakışmaz. Sen yorma kendini daha gece uzun hem. Ben bir koşu bahçeden baltayı alıp geleyim.”

“Hay aklınla bin yaşa Gülizar.”

Balta gelir ve Gülizar'ın sesi duyulur.

"Pehlivan...Pehlivan... Korkak alıştırma elini...İndirr..."

"Heyyttt..." diyerek hazır ola geçer Muzaffer Bey.

"Dur dayı yapma. Kulun kölen olayım kıyma bana."

"Kuşbaşı yapsam hoşuna gider mi Ramazan. Allah... Allah... Allah... " seleri arasında indiriverir baltayı taşa Muzaffer Bey.

“Aaaaa….Öööööö…Hihihhii” sesleri içinde salya sümük birbirine girmiştir Zaloğlu’nda.

“Gülizar ne bakıyorsun koş banyoyu hazırla. Görmüyor musun her tarafım kan içinde kaldı.

“Aaa... Azgın şey.Yine mi ayol?”

“Yine ulan… Yine… Var mı diyeceğin?”

“Yok Muzafferim yok. Sen yeter ki iste. Dükkan senin ayol.”

13.09.2009