Hasret kokusu salan sinsi hicran böceği

İnancımı yitirmedim. Bekliyorum sabırla. Gece bir akrep adeta, gün ise yelkovan. Gece koşuyor gün kovalıyor, gün koşuyor gece kovalıyor. Ben, bekliyorum.

Tamam, gönlüm gibi karanlık kadranı gecenin fakat neden ansızın bir zemberek gibi boşalması ve katıla katıla gülmesi üstelik de ağlanacak haline.

Zemheri ayazında kalan yüreğimin nutku tutulmuş olmalı ki ne yaptığının bile farkında değil. Çeperlerine yapışıp kalmış hasret kırıntılarını temizlemekle meşgul nicedir.

Varsın kararsın gök kubbe tüm ihtişamıyla, ne çıkar. Ben gece bekçisi olup arşınladıktan sonra ıssız kaldırımları.

Kaldırımlar ıssız!

Issız kaldırımlar, açın kulaklarınızı ve feryadımı dinleyin!

Öyle bir an gelir ki bitmesini dilerim artık gecenin, dinsin isterim gözlerimde yaş.

Gün’ü çağırırım, doğmasını dilerim bir an önce.

Güneşle sözleşirim aydınlatacaktır karanlıklara gark olan gönlümü.

Geçmek bilmez saatler. Akrep zehrini akıtmaya hazır ve nazır beklemektedir yelkovanı da bu kirli oyununa alet ederek.

Tan uyanmaya hazırlanırken var gücüyle üfler seher yeli yalnızlığı gözbebeklerimden içeriye. Tutuşturur yüreğimdeki ateşi yeni baştan. Alevlerden sıçrayan kıvılcımlar al bir güle döner bakışlarımın türkuazında. Yaprakları kanada bürünür, uçar sukutla ve gönül kafesime gönüllü olarak girer. Der ki “ Vur kapılara kilitleri, seninim.”

Ey benim yetim, ey benim öksüz, ey benim kimsesiz, ey benim sahipsiz kalbim!

Öğüt dur bakalım özümü bir değirmen edasıyla utancından benzi sararan gün. Nasıl olsa yüreğimi çepeçevre saran hasret ateşinin kızgınlığında yetiştiriyorum Tespih Ağacı’nı. Farkında olmadan iyilik yapıyorsun bana zira Tespih Ağacı sıcak bölgelerde yetişir. Ateş düşürücü etkisi vardır kabuklarının lakin benim ateşim düşecek gibi değil. O yüzden meyvesinden tatmalıyım çünkü zehirli meyveleri.

Bu düşünce birkaç dakika için teskin etse de kederli yüreğimi, inancım ağır basıyor ve doğrulup kalkıyorum dizlerimin üzerine, eğilip topluyorum gözyaşlarımı düştükleri yerlerden.

Zamanın tik takları yankılanırken kulaklarımda, pervane misali dönüp duruyor hasretimin etrafında hicran böceği ve batırıveriyor iğnesini şah damarıma.

SİBEL UNUR ÖZDEMİR