- Kategori
- Şiir
Hasretime sesleniş

Hasretime sesleniş
HASRETİM
Bir adam tanıdım.
Adı gibi
Yani adam gibi
***
Beklediğim gibi
Geldi girdi hayatıma
***
Gün batımında biter derken
Gün doğumunda yanımda
Başımı omzuna koyduğum bir adam
***
Özlediğim bir şeydi
Başım omzunda güne merhaba demek
Birlikte güne uyanmak
***
Hasrettim böyle dokunuşlara
Hasrettim böyle hazlara
Hasrettim böyle bir manzaraya
Ben ve hasretimdeki adamın omzunda başım
***
Kadın olmak nedir derdim
Ona sordum
Kadın olmak derdi
Yanındakiyle tek nefesle doğmak güne
Ve öylece yaşamak ömrü dedi.
Arzu nedir diye sordu bana
Arzu iki bedenin bir tende yanması için
Bedenin kendinden vazgeçişidir dedim.
Hasrettim bu tür sohbetlere
Hasrettim aşkı tadına
Hasrettim aşka aşık adamlara
Hasrettim böyle güzel gözlerler bakan adama
***
Bana hasretimsin dedi
Bedenim titredi
Gözlerim ağlamaklı
Utanmaktan yüzüm kızardı
Eli kirpiklerimdeki damla gözyaşındaydı
Orda öylece eliyle okşadı
Hasretimsin benim dedi
Eli anlımda eli gözlerimde eli dudaklarımdaydı
Hasretimsin sen diye fısıldadı.
***
Aşk işte tamda bu noktada
Tamda şimdi dile gelmeliydi
Susmak zamanı değildi
Anı yaşamak zamanıydı
Ama hasretim sustu
Ben sustum
Gecenin sessizliği bize eşlik etti
Yakamozlar eşlik etti
Onlar dediler
Hasretime söyleyeceklerimi
Onlar birleştiler
ve ortaya aşk çıktı dediler.
Aşk bildim bileli tenimi yakıp kavururdu
Öyleydim yine
Bedenim sanki korlardaydı
Korların arasında
Hasretinin eliyle teninin serinlemesini hissetti
Aşk daha alevlendi
Daha da vazgeçilmez oldu
***
Hasretim benim
Ben hasretimin olduk o gece
Sonrası
…
Her güzel aşk gibi kısa
Arzulu
Ve vedalarla bitti.
Temmuz 2009