Hatırla..

En büyüğüne yazacaktın  mektubu kararsızlıkla... Vazgeçtin!.. ilk tutarsızlığınla..

Ben yazdım altta!..

Hatırla!..

Deniz kıyısında bir tabureda..

"Nasıl, neden bile demedim sıkıntına.. sarıldım dört bir yanına oysa konu nasıl da aptalca..

Devam edelim..

Sırt sırta verelim dediğin günleri hatırla.. zorunlu bir görev esnasında..

uzatmaaa dediğini duyar gibiyim..

Uzatmaaa!..

" Sıkıntı" sandığın, sandığınız işler benim başımda  günleri geldi bana da..

" sen, nasıl, neden!.." tepkilerini de hiç unutma..

Geçtim zorunlulukla.. 

oysa!.. oysa demedim hiç ama hiç hatırla!..

Sözcüklerin, sözcüklerinizin en hafifi bile dudak kıvırma civarındaydı hatırla!...

Sonra?...

sonra...

uzatmayacağım korkma!..

 on sekizinde memleket kurtarma sevdasına işkenceli günler de oldu hatırla.. çıktığımda "abartma" demiştin hatırla..

Geçtim zorunlulukla..

Sonra?..

Ortadan ikiye yardılar göğsümü bir ameliyat masasında... 

Bakışların o gün bile halâ abartma havasında..

Okuyacaksın tüm bunları bir gün Korkma!.. 

artık seninle hiç karşılaşmayacağım ama!..

yazdıklarım...O bencil olmadığını sandığın beynini biraz kendine getirmesi adına..

...

Oradan geçmekte olan Ayşe teyzeyi gördü bir anda.. Bağırdı Ayşe teyzee..!

Sen halâ burdamısın dedi Ayşe teyze cevapla..

Metro ..kaç durak gittim oğlum... geri döndüm ve sen hala bu tabureda..

Gülümsedi  Ayşe teyze ve kocasına..

Metro durdu hayat sürüyor dedi rahatlamış kararlılığıyla..

bitti.