Hatırlanma

Bir mail ile dönüş yapıyorum bloğa ve çok sevgili bir dostumun serzeniş maili...Düşündüm ve gerçekten uzun zamandır ara verdiğim Milliyet Blog içinde hatırlayacak ya da hatırlatacak birinin olduğunu gördüm. Teşekkür ederim adını vermediğim sayın yazarım. Hayatın belki de koşturmalarından kopuyoruz çoğu alışlanlıklarımızdan ama işte bir dostumuz olduğunda biliriz ki o göz hep ardımızda bizi seyreder, düşünür, korur ve gözetir.

Yakalayamadığımız onca güzel duygular var ki, zaman zaman yaşamımızda geçen saniyelerin ne anlama geldiğini düşünemeyiz. Hani hep gidenin ardından el sallarız ya, hayatta böyle işte yaşlanmaya yüz tuttuğumuzda sanki hayatın perdesi gözümüzün önünden kalkıverir. Ne çare ki yolun sonuna ramak kalmıştır. Bir de içimizde hep yaşayamadığımız adını aşk koyduğumuz ama aslen olmayan, olduğunda kavramsal olarak acı çektiğimiz bu duygu var. Hah tam yakaladım dersiniz, doğru kişi veya doğru zaman derken bakmışsınız yine ömün bitmesine adımlar kalmıştır. Bana göre aşk böyle olmamalı kesinlikle tamam aşk da acı yaşanmış hep ve bunu geçmiş yaşamlarda ve o zamanlardan gelen hikayelerden biliyoruz. Neden büsbütün yaşanamıyor neden amaçlar asnki hep acı üstüne kurulmuş...
Oysa ki sevdiğine bakabilmek, etrafında olabilmek, gözlerinde derinlerde kaybolmak ne bilim onu yaşamak, yaşatabilmek, hissedip hissettirebilmek bir butunun içinde olan herşey. Bzi eskilerden olmak istemeyen kuşaklardanız sanıırm çünkü atık hayat pozitif ve hayatın içinde aşk da varsa bununda olumlu ve anlamlı olması gerektiğini düşünmüşümdür hep. Hani bir kibrit yakarsınız da yanarken ilk düşünülen nedir elin yanmaması ama bir de onun yanarkenki asaletine bakın hep bir mantıkla yakanı da, yananı da memnun ediyor.
Bu mudur derseniz, bence budur.

Sevgi ve saygıyla kalın...