Hayallerin mekânı değişir,gerçeklerin adresi değişmez

Hayat hayallerin peşinden koşanların geri dönüşünü, hataların, yanlışların düzeltilmesini, son anda pişmanlığı, nedameti beklemez. 

Hayat sadece yaşam biçimini sağlayan şartlardan ibaret değil. Hayat canlı olma durumudur. Daimi sağlık ise hiç kimseye baki değil.

Hayat sabit bir yerde durmaz. Hayatı kendi isteklerimize göre sevk ve idare edemeyiz. Hayat kendi kanun, kural ve kaideleri akışında yoluna devam eder

Yalanlı, hileli hayallerin şartları, mekânı değişir, zaman, geçer, gider. Yeri değişmeyen varlığı inkâr edilmeyen gerçeklerdir.

Gerçekler yalandan, hileden, hayalden ayrıdır. Onların yeri, mekânı değişmez sabit ikamet sahibidir ve hep aynı yerde dururlar.

Gözler gerçekleri görmese de, kulaklar duymasa da, hisler uykuda kalsa da, yüzde iz bırakan çizgiler, saçta zuhur eden beyaz teller insanı daima haberdar eder.

Evet, bazıları için öncelik beklemeyen, yeri sabit olmayan yalanlı zevkin, sefanın, hileli gülüp eğlenmenin, hevesli hayallerin zamanı.

Boş verin gerçekleri, gerçekler bir yere gitmez, gerçekler bizi bekler, elbette gerçeklere de sıra gelecek diyenlerimiz var.

Böyle düşünce sahipleri bilmezler ki hayat akıp giden, biten insandan alıp götürdüklerini geri vermeyen bir süredir.

Böyle düşünceler gerçeklerin zamanında görmesini engeller, gerçekleri görmekten uzaklaştırır. İnsan hep düşünmeli, akılda tutmalı “ Gün gelir insana ait olan hayat süresi dolmuş yaşam bitmiş olur” 

Gerçekleri görmek için yüzdeki çizgiler, saçtaki beyaz teller bir uyarı olmalı.

Yeşil yaprakların sararması, dallarından tek, tek yere düşmesi, dalların kuruması, ağaçların gölgesiz meyvesiz kalması bir işaret olmalı.

Geçen her günün birleşerek haftalara, haftaların birleşerek aylara, ayların toplanarak yıllara dâhil olduğu, yılların da birleşerek ömür olduğu önemli haber olmalı.  

Bilmezler ki, düşünmezler ki olanlar olur, bitenler biter hayat gerçeğe dokunmadan hayallerle birlikte yoluna devam eder. Hayat sürer, geçer biter. 

Uzun zamandan beri yine çok özlüyordum. Vefa gereği dün bulunduğu mekanda ziyaretine gittim.

Biri ayak, diğeri baş hafifçe yüksek toprak arası iki taş halinde görünce hüzünlendim, kendimi tutamadım seslendim.  

Ne işin var burada hani döşek, yastık, yorgan? Hep zevkle, sefayla, hayallerle geçiyordu zaman. Hani gerçek bir yere gitmez, zaman zevkin, sefanın, hileli hayallerin tadını çıkarma zamanıdır, zamanı bekleteceğim diyordun?  

Neden gelmiş bu toprakta yatıyorsun?  

Hadi kalk gidelim nasıl olsa zamanı bekletecek çare var, gerçeklere sonra dönersin diye seslendim. Kalkmadığı gibi, ne bir ses ne bir cevap vermedi.   

Anladım ki hayat beklemez. Hayat kendi kural ve kaideleri akışında sürüp gider sonuçta biter. Hayatın beraberinde götürdükleri de artık geri gelmez.

Meğer günler haftalarla, haftalar aylarla, aylar yıllarla birleşmiş bir ömür olmuş, ömrün süresi dolmuş hayat yok olmuş.  

( Arkadaşım, can dostum Rahmetli Turgut Okan anısana ) 

Kıymetli okurlarımıza saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN