Hayat...

Yaşadığın sürece hayatta varsın, hayatta olduğun sürece hayata güzel bakmalısın. Hatta sıkıca bağlanmalısın.

Zaman zaman hayat seni yorsada sen sıkıca bağlanmak için elinden geleni yapmalısın.

Hayattan beklentilerin umutların varsa sıkıca bağlanır, yoksa ne kadar çaba göstersen de inceldiği yerden kopacağını bilirsin. Etrafında sevdiklerin varsa hayata öyle sıkı bağlanırsın ki sevginin gücünün asla kopmayacağından emin olursun.

Sevdiğin ve sevildiğin sürece hayata karşı yaşama sevincin artar, günden güne içindeki hayat sevgisiyle yolunda daha emin adımlarla basmaya başlarsın.

Çevrende eşin dostun, seni sevenlerin olduğu sürece hayata hızlı adımlarla koşarsın.

İnsan sevdiği sürece yaşar...

Etrafında seni seven tek bir insan olsa bile bunu bilmek çok güzel. Ya sevenlerimiz daha çoksa hayatı en güzel şekilde yaşamak için en büyük mücadele...

Sevmek mutlulukların en güzeli, sevilmek ise mutlulukların en yücesi.

Sevilmediğin sürece hayata buğulu gözlerle karamsarlıkla bakarken, sevildiğini bilmek ise karamsarlığı geride bırakıp yağmur sonrası açan güneşe umut dolu yüreğinle sarılmak gibi.

Sevmek her yaşta güzel, hayat ise her yaşta farklı bir güzellik verir yüreğimize. Ama tek güzellik nerde olursan ol, hangi zaman diliminde olursan ol... Sevdiğin ve sevildiğin sürece hayata bakış açımızın değişmesi. Zaman geçmiş olsa bile yüreğimizin çocuk gibi çarptığı anlar, yüzümüzdeki tebessüm, insanlara daha güzel yaklaşmamız, doğandan aldığımız haz ve içimizdeki yaşam sevinci kat ve kat artar.

Çünkü insan sevdiği sürece yaşar

Sevildiği sürece hayat farklı bakar

Sevmek her sabah kalktığımızda yaşam için tek nedenimiz hayatımız için tek varlığımız...

Sevmek hayattır, hayat ise sevdiğin ve sevildiğin sürece var olmaktır.