Hayat Arkadaşı Demek

Hayat arkadaşımı buldum diyenlerden misiniz ? Eğer bulduğunuza inanıyorsanız belki de  şanslı insanlar içindesinizdir.. Yani nereden baktığınıza bağlı bir konu tabi bu ama önemli bir şey sevdiğiniz kişinin arkadaşınız olabilmesi. Sizi anladığınızı fark etmeniz,yanındayken benim için ne düşünür diye rahatsız hissetmediğiniz,kelimeleri cımbızla seçip içinizden muhasebe yapmadan geçirdiğiniz zamanlar çoğunluktaysa neredeyse doğru yoldasınız diyebilirim..Yapılan araştırmaların çoğu da bunu doğrular nitelikte..

Peki herkes hayat arkadaşını bulduğuna inanarak mı evleniyor? Ne yazıkki hayır. Geleneklerin ve göreneklerin hakim olduğu bir yaşam şeklinin yoğunlukta olduğu bir neslin torunlarıyız. Dolayısıyla çoğu bireyin’ bu benim hayat arkadaşım’, ‘ bu değil ‘diye ayrım yapacak fırsat ve zamanının olmadığı dönemlerden bahsediyorum. Çoğu aile kuran büyüklerimiz gibi her şey ilk görüşte buna bağlanmayabiliyor. Rahmetli annanneme sormuştum bir keresinde: ‘Anneanne sen dedemi severek mi evlendin’ diye. O da bana ‘Kızım o zaman sevmek mi vardı, bizi tanıyan komşumuzun tanıdıkları sorup soruşturmuş beni  görmeye geldiler  ,beğenmişler aileme sordular.Sonra  bana gösterdiler dedeni sonra uygun görmüşler ben de olur deyince evleniverdik’ demişti. O zaman bu yaşta olmadığım için biraz enteresan gelmişti bana ‘nasıl yani’ dedim sevmek hep yok muydu insanlığın başından beri. Ama gelenekler ağır basıyordu birçok konuda sanırım.  Ama o zaman bunu yaşayarak evlenmediğini söylüyordu işte bana annannem kendi anladığı dilde..Hatta sonradan da şunları eklemişti sözlerine: ‘Hayatta  beraber  aynı sıkıntıları yaşayıp, aynı çatı altında yaşlanmaya başladığını anlayınca,kah sevinerek kah üzülerek ,çocuklardı hayattı derken bir bakmışsın herkesten yakın olan tek  o var yanında’..Tabi gözüm yaşarmıştı dedem o zaman hayatta olmadığı için.Şimdi anneannem de yok ne yazıkki..

Sahiden tanıştığında ,arkadaş olmayı başarabildiğinde , hayat arkadaşın olup olmadığını test etmek mi yoksa  hiç bunları düşünmeye zaman olmadan beraber hayatı göğüslemeye başlayınca mı  bu his insana hasıl olunur bilmem ama zaman içinde beraber aynı ortak paydayı paylaşan ,aynı duyguda sevinip üzülen insan zamanla birbirine benziyormuş. Hayat insana yaşadığı her şey hakkında uzmanlık veriyor onun için yeterli süreyi doldurduğundan emin olduğunda belki de bunun bir parçası oluyorsundur. Bu  bence ’ biz bu hayatın kendinden mezun olduk be evladım’ diyen dedelerimiz ve büyükannelerimizi/büyükbabalarımızı doğrular nitelikte aslına bakarsanız..

Yazının başında neden şanslısınız dedim çünkü kolay birşey değil aynı dili konuşmak . Geçici bir süre aynı dili konuşuyormuş gibi yapmak değil söylediğim.. Sahiden  konuşmasan bile ne demek istediğini anlamak, duygusunu söylemeden fark etmek, onun için ona söylemeden bir şey yapmak .. Belki fark etmeyeceğini de bilerek.. Burada karşılık beklemeden yapmak asıl huzur veren sanırım.. Beklenti de , her ilişkiyi bozmaya hazır bekleyen sinsi bir oyunbozan gibi gelir bana hep.

Dolayısıyla hayat arkadaşı olacağınız kişinin ‘O’ olduğu ilk bakışta anlaşılmayabilir ama içinizden bir ses yanında daha fazla zaman geçir diyorsa daha tam teşhis konulmasa bile en azından iyiye işarettir dersek çok da yanlış olmaz. Belki geçirdiğiniz zamanda fark edeceğiniz şeyler size ileride ipucu olur. Ne dersiniz ? O his geldiyse kaçırmayın.. Belki büyükannelerimiz ve dedelerimizden şanslıyızdır deneyimleyecek şansımız olduğu için. Belki de değilizdir çoğu zaman elimizdeki şansı umarsızca harcayabildiğimiz için. Orada da yine mutlaka şanslı bir taraf vardır inanın..

Hepinize Mutlu haftalar :)