Hayat bugün bana ne demek istedi-6/Kitap

Kitap

Bu sabah evden çıkıp otobüs durağına doğru giderken, cadde üzerinde yanyana sıralanmış sitelerden birinin beton çöp rezervinde kapağı olmayan ve cilti parçalanarak dört parçaya ayrılmış bir kitap gördüm. Dağınık bir şekilde çöplerin üzerine atılmışlar, sayfalar sabahtan bırakılan çöplerin sularıyla ıslanıp sararmışlardı. Eğer yırtık sayfalarda görülen resimler de olmasaydı, 600 küsür sayfalık bu kitabı asla tanıyamazdım. Biliyordum bu kitabı, bende de bir tane vardı ve henüz okumamıştım. Yıllardır rafta dururdu hiç sesini çıkarmadan. Şimdi çöpüne atıldığı apartmanlar gibi kat kat bir kitaptı. Okuması ve anlaması oldukça zor bir kitaptı. Dahası hayat üzerine bir kitaptı.

Öyleyse...

Bu sabah hayat bana ne demek istedi?

Artık kitap rafındaki yığınlar arasında tozlanan bu kitabı okuma vakti geldi, mi demek istedi hayat bana? Belki hayattan vahiyler aldığım şu günlerde, hayatla ilgili bu kitapta kendime göre öyküler bulabilirdim. Ama her kim onu çöpe attıysa ve dahası parçalayacak kadar da nefret ettiyse ondan, ya aradığını bulamamıştı kitapta ya da anlamamıştı bu kitabı. İnsanı ezen bir yapısı vardı çünkü, çözmek gerekiyordu okuduğunu! En kısa sürede oku bu kitabı, demek istedi hayat bana; kitap bağırmıştı sonunda! Silk üstümdeki tozu, ama çöp sularına bulama beni dedi kitap bana. Hayat al oku dedi, belki beni daha iyi anlarsın!

Ama kim Georges Perec'in "Yaşam Kullanma Kılavuzu"nu parçalayıp çöpe atar? Hayat bana bunu söylemiyor!