Hayat hikayem 2

Bir öncekinden devam

Yirmidokuz yıl geçti böylece hayatımdan.

Hiç bir şey değişmedi ama hissiyatımdan.

Çok macera yaşadım, o geç yaşıma kadar.

Fakat hiç bulamadım, kendime uygun bir yar.

Bir gün bir huri gördüm, Çorlu'nun bir yerinde.

Meğerse yazılıymış bu huri kaderimde.

Nasıl oldu, ne geldi, ne geçti anlamadan.

Bir plan, bir program, bir gün zamanlamadan.

Takıldı parmaklara, birer nışan halkası.

Bu halkalar bizlere, oldu birer bal tası.

Çünkü huri pek güzel ve de hanım mı hanım.

Çok kısa bir zamanda, kaynayıverdi kanım.

Tutuşarak el ele dolaştık çarşıları

Cebimizde bulunan paranın karşıları

Ancak tencere tava almaya yeterliydi

Ailelerse bundan oldukça kederliydi.

Çünkü ne anamızdan ve ne de babamızdan

Bir yardım olamazdı sadece çabamızdan

Oluşacaktı her şey alnımızın teriyle

Sabırla, beceriyle biraz da öz veriyle

Çalışacak, koşacak, para kazanacaktık

Böylece saadete doğru uzanacaktık.

Önemli olan husus mutlu yuva kurmaktı

Çünkü gönüllerimiz çağlayan bir ırmaktı.

Kadere boyun eğip canla başla çalıştık

Güçlüklerle savaşıp tasarrufa alıştık.

Tencerede pişirip kapağında yiyerek,

Çok şükür halimize mutlu olduk diyerek

Çalıştık, çabaladık, yad ellerde dolaştık

En sonunda refaha ve rahata ulaştık

İki kız, birde oğul üç de meyvemiz oldu.

Onlar da yuva kurdu evler neşeyle doldu.

Şimdi her şey yolunda ömür tüketiyoruz.

Sağlığımız iyiyken yerleşelim diyoruz.

İşte böyle oluştu benim hayat hikâyem

Seksen iki yıl bitti kalmadı başka gayem.

Artık öbür dünyayı hak ettim sanıyorum

Her yılın bayramında dostları anıyorum

Mutlu olduk yeniden sizlerle bir arada

İnsan mutlu olunca ölüm yoktur karada.

Sizlerle bir olunca çok mutlu oluyorum.

Böylece hepinize hoş geldiniz diyorum.

6 Ekim 2008