Hayat senin hayatın

Uyandığımda İstanbul'daydım.

Buraya hangi şehirden geldiğimi, niçin geldiğimi bilmiyordum.

Bilmediğim bir kadim medeniyetin sokaklarında, parklarında dolaştım. Her adımımda yanımdaki ses bana: "Hayat senin hayatın. Yaşamalısın." diyordu. Hayatın benim olduğunu bu zamana kadar öğrenenemenin ezikliğini yaşadım. Bu cümleleri her duyduğumda, ödevini yapmayı unutan Bizanslı bir çocuğun utanmasıyla kızaran yüzüm bir medrese öğrencisinin müderris karşısındaki utancına dönüşüyordu.

Yahya Kemal'in, Nazım Hikmet'in, Orhan Veli'nin, Neyzen Tevfik'in nefes aldığı sokaklarda dolaşırken kendimi Ankaralı bir hacı gibi hissediyordum.

Ayasofya'nın ve Sultanahmet'in minareleri arasında gidip gelen güvercinleri seyrederek hacı olunur muydu ya da gece gündüz demeden birbrirleriyle kavga eden martıları seyrederek?

"Hayat senin hayatın..."

"Biten her aşk yeni bir hayatın habercisidir.
Biten her aşk yeni bir aşkın ebesi midir?

Aslında her aşkla yeni bir hayat mı arıyoruz?" Bu sorular bilgisayarı kapatırken otomatik olarak çıkan, "emin misiniz" sorusu gibi çıkardı karşıma hep. Bu sefer öyle olmadı.

"Hayat senin hayatın...."

Gömdüğü hazineleri bulmak ya da yeni hazinelerini gömmek için adaya giden emekli bir korsanım....Vapurdayım. Büyükadaya...

Hayatımda ilk kez bir adaya gidiyorum. İçimdeki adanın sular altında kaldığını fark ettiğimden belki.

Ankara'nın bozkır yalnızlığından kaçıp adanın yeşil yalnızlığına ya da kalabalığına sığınmak...

Bütün masalları ezberleyip annesini sıkıştıran muzip bir çocuk gibi takılıyorum yanımdaki sese: "Hayat senin hayatın..."

Hayat belki de soru sormamak, plan yapmamak...Kadercilikten bahsetmiyorum. Hayat belki de rastgele girdiğimiz bir filmden sonunu beklemeden çıkıp gidebilmek..

Kime ne!

Hayat kendimize bile veremediğimiz hesapları başkalarına onaylatma mecburiyetinden kendimizi azat etmek belki

"Kime ne!" diyebilmek..

"Ya hata yaparsam ?" korkusunu kovmak belki hayat..Mutlu olma korkusunu Büyükada'nın faytonlarında dolaşırken denize atıvermek..

Hayat senin hayatın..


Sabaha kadar Ayasofya'nın ve Sultanahmet'in güvercinleriyle martılarıyla konuştum.

Onlar bana "Yazma boş ver ." dediler.

Yanımdaki sese sordum bana şöyle dedi :

"Hayat senin hayatın..."