Hayat son tangodan sonra 9,8 lik bitmeli

Bu sabaha karşı hayatın bütün kirlerini yıkadım, çitiledim. Güneşin yedi rengi, prizmamdan soğurulmadan geçti. Ey hayat seninle tekrar yüzleşme vakti. Ayna tutma yüzüme, aynalar aldatır. Prizmamdan geç renklerini görelim.

Bir tango sözün daha var bana unutma!

Hani ben bir düş kuracaktım, sen olduracaktın. Hani ben söyleyecektim, sen yazacaktın?

Düşlerimde bile görmedim ben böylesini. Sen yazdın, ben oynadım. Biçtiğin bütün kostümlerimi çıkartıyorum şimdi. Ya bana uymadı, ya büyük geldi. Geldiğim gibi çırılçıplak, gideceğim…

Aynaya bakıp, son dalgamı da geçeceğim kendimle. Kendimi bulmaya gideceğim, beni unuttukları o yere.

Bir tango daha demiştik. Bekledim, bekliyorum… Belki de son tango bu… Kim bilir belki de ilki.. Olabilir mi?

Yeni bir kostüm seçmedim kendime, işte buradayım olduğum gibi, bildiğin gibi… Belki de hiç bilmediğin… Sen beni hayallerde mi var ettin? O söz verdiğin, ben miydim? Provasız bir tango olacak bu, biraz da hazırlıksız yakalanacağız. Ne kadar beklesek, düşlesek de. O gün hem geç kalmış, hem de erken olacak. Yani zamansızlık yine bir yerlerden tutunacak.

Biraz arabesk kokacak sözlerde, felsefesiz gireceğiz orta yerinden cümlelere.

Müzik bir anda başlayacak, hazırlanmaya vakit kalmayacak. Birkaç damla ince yaş, tangoya arabesk katacak. Dik duruşlar, yumuşak geçişler arasında savrulacak aramızda renkler.” Mazi kalbimde bir yaradır” diyecek plaktan yayılan buğulu ses.

Ellerin yerine, sevenler bahtiyar olacak. Adımlar anlaşacak, gözler kavuşacak…

Son tango, son bir tango daha Ey Hayat!... Sonra çal yine içli, içli bildiğin makamı.

Latin’i geçtim, bir 9/ 8 lik olsun çalmadın. Aslında coşmak isterdim, hazırdı yüreğim, hazırdı bedenim… Gençliğimi bir tangoya bağladın. Sızılı bir tangoya…

Bekliyorum. O son tangoda döneceğiz seninle, dönüşeceğiz.

Elveda demeden sana bir çingenenin pervasız kemanında kavuşacağız. Gençlik gelip geçse de hayat 9/ 8 lik bir ritimle bitecek…