Hayat yolunda adım adım

Dün o kadar ağladım ki… 

Başarısız olduğum sınava geçemediğim dersime, boşa giden zamanlarıma, harcadığım paraya (kursa gittiğim halde, karşılığını alamadım, sınavı geçemedim diye) Ağladım, ağladım, ağladım Ağlayarak yattım Sabah oldu kalktım. Dokunsalar hala ağlayacağım. O derece üzgünüm, o derece üzüntülüyüm. 

NELER OLDU? 

Aslında görünürde hiçbir şey. Görünmeyende çok şey Iceberg gibiyim 

Takip edenler bilir, uzun zamandır yazamadım bloğuma Sebebi Yüksek Lisansa başlamış olmam. Özel öğrenci olarak Özel öğrenci ne demek? Yüksek Lisansa başlamak için gerekli sınavları geçemezseniz, ‘özel öğrenci’ olarak kaydınızı yaptırıp, dersini almak istediğiniz hocada sizle yaptığı mülakat neticesinde uygun görürse dersine girme izni veriyor size. Ders döneminde başarılı olursanız da, asıl kaydınızı yaptırdığınız zaman o dersten muaf oluyorsunuz. Dönem başında bende geçmem gereken Yabancı Dil Sınavını başarı ile geçip, geçmem gereken ALES’i de geçince koşar adım kayıt yolunu tuttum. 

Yüksek Lisansımı ‘Okul Öncesi Öğretmenliği’ bölümünde yapmaya karar verdim ki; yazacağım3. kitap olan 

’40 SİHİRLİ AY’ kitabı için kaynaktan bilgilere ulaşayım. 

Annelik deneyimimi ve sahip olacağım akademik bilgilerle yoğurayım. Orta ateşte yazayım. Ve hem akademi camiasında ‘uzman’ sıfatı kazanayım, hem de ‘ebeveyn’lik camiasına bir kitap kazandırayım. Niyet güzel. 

Yollar bana uzuuuuun ve zor (gibi gözüküyor)….. 

Kayıt aşamasında; İşletme mezunu olduğum için; ‘alan dışı’ kontenjanından yararlanıp başvurumu yaptım. Kontenjan 3 kişi. Eeee benden başka kim başvuracak ki? Başvurmuşlar. Başvuranların puan sıralamasına göre 4. kişiyim. Kontenjan 3 kişi olunca ‘özel öğrenci’ ders başına. Bir yandan 13 sene öncesinde bıraktığım ‘öğrencilik günleri’, bir yandan ALES’ten yüksek puan alayımda sona kalıp, dona kalmayayım isteği ile alınan ‘özel matematik dersi’, bir yandan ders içinde verilen 16-20 sayfalık makale çevirileri, bir yandan derslere katılmak ve konuya ‘alan dışı’ bir öğrencinin ‘çevrim içi’ olma çabaları. Bir yandan ev, çocuk, bir yandan katılınması gereken davetler, eve davet edilmesi gereken misafirler, araya ağabeyimin kazası girdi vs. vs. vs. & Hepsi birden ağır geldi. 

Bölündüm, gerildim, yoruldum! 

Sınavlarıma girdim çıktım, çabaladım, biraz daha çabalasam –yoğunlaşsam hepsini de başarırdım belki ama ‘terazi’nin ayarı ile oynamak zorunda kalırdım. ‘Denge’ de tutayım her şeyi deyince: ALES’te geçen dönem daha yüksek puan almıştım (çünkü her şeyi bırakıp sınava yoğunlaşmıştım), Aldığım 2 dersin birini geçeceğim kısmetse (çünkü her şeyi bıraktım ve şuan ünv. kütüphanesindeyim, ödevim olan makalemi yazıyorum.-yani bu yazı biter bitmez makaleme yoğunlaşacağım). Kaldığım diğer ders’te sunmam gereken makale sunumu döneminde Mersin’deydim. Kaza vardı, yoğundum. Aklıma rapor almakta gelmemiş (bayat öğrenci aklı) dolayısı ile makale sunum puanım ‘0’ ve doğal olarak diğer sınavların ortalamasını düşürdü. 

Son sınav dündü ama sonuç ümitsiz. Belki tam baraj notunu tuttururum (Açıklanmayan sınav sonucundan ümit kesilmez). Öyle oldu, böyle oldu, şöyle oldu. 

Sonuç? 

Akademik başarı 0, 5… 

Hayat başarısı 1, 5 

1-1 yapamadım işte… 

dengeleyemedim… 

amacım buydu oysa… Hayat=1, 5 ya… Beklenen 1’di hani… Teoride, başarılı mıyım yani bu alanda? Ağlayacaktım sabah uyandığımda… Geldim kütüphaneye Sabiha Paktuna’nın bugünkü yazına ulaştım. http://www.hurriyetaile.com/yazarlar/sabiha-paktuna-keskin/annelik-uzerine_285.html Su serpti içime. Birde yazıyor olmak, yani içimden geçenleri yazabilmek rahatlattı beni. ‘Aktüel Kadın’ kimliğimle yorumladığım ‘SİHİRLİ 40 HAFTA’ da çıkıyor… Haftaya kitapçılarda. Bugün kızımın doğum günü aynı zamanda. Demişim ki geçen sene, kızımın doğum gününde, onun için yazdığım, onun doğum hikâyesini anlattığım kitabı hediye edeceğim kızıma. Tam 6 yaşındayken… Başardım mı? BAŞARDIM! 

Akademik başarı =0, 5 

Hayat başarısı =1, 5 

+________________ 

BEN = 2 

Var mı daha ötesi? 

8 Ocak 2010, Çanakkale Sevgiler Devrim