Hayat

Hayat: hem düştüm hem düşündüm
her düşüşümde,
nasıl oluyor da herşey
hem bu kadar anlamlı hem de bu kadar anlamsız dedim kendi kendime
güldüm
gönül verdim
ağladım
ağlattım, hiiiiç istemeden
karşı çıktım,
olmaz dedim...
yıkıldım yüz bin kere
tekrar yükseldim
bir daha düştüm
hemen dirildim
olmadı
yeniden doğdum
ve sonunda yolun son kıvrımdan içeriye sokuldum...
dinlendim
saklandım gölgelilerden
derin bir nefes çektim içime
gün görmemiş yüreğime...
simsiyah oldu heryer
meğer, yaldızlı bir karanlıkta
çınlayan sadece bir kahkahaymışım ben..
işte sonunda buldum.
arınmaya uyudum
bir yudum su oldum
ve işte şimdi yokluğunda kayboldum.