Hayata dair..

Hayata dair..

Aslında nerden başlamak gerekir bilemedim, yaz deyince de yazılmıyor ama önceki birikmişlerden başlamak gerekirse eğer, şöyle bir geriye dönüp biraz eskilere gitmek sevgiden bahsetmek gerek..

Hayatın anlamından...

Çok ama çok yıllar önceydi milad gibi... Önce, annemi çok sevdim çok, fakat zamanın behrinde çözümsüz bir hastalığa yenik düştü istemeden de olsa! gitti gözü arkada kalarak. Nedenini yıllar sonra bende bir çocuk sahibi olunca anladım ancak. Karşılıksız gönülden verilen sevginin kıymetini, neler verebildiklerimizi ve hayatı yakalamanın ne demek olduğunu.. Bir kadının tadması gereken en özel duygulardan biriymiş hayata dair can verip, onu biçimlendirmek.. Bir o kadar da keyifli ama külfetli birşeymiş.. Nerde yanlış yaptım dediği veya yanlış yapmamalıyım dediği..

Emek vermek.. Hele birde yıllar sonra kalmış yarımlarınızı tamamlama fırsatı bulur birde üstüne ona emek verirseniz, sizden daha mutlusu olabilir mi bu hayatta...

Hayata tutunmak için işte böyle sebepleri olmalı insanın..
Sevmeli..
Sevilmeli...
Sevdiğini hissettirmeli ve sevildiğinide hissetmeli...
Duyguların ve kelimelerin esirgenmemesi dileği ile...
Anneler çocuklarına..
Çocuklar anne ve babalarına..
Eşlerinde birbirlerine...
Arkadaşlarında tabii.. :)