Hayata dair

Saksıda sardunyaydı hayat

Hüzün kısık gözlerin içinde yandı

Bir umut vardı gelmeye dair

Geçkin sevdalar yüreklerde kaldı

Bulutlar yağmuru saklayınca bağrında

Bozkırlarda ateş aldı hüzün

Çoğul kişili bekleyişler çoğaldı bu gün

Belki de varmaya dair ümitler tükendi küllerde

Gecenin sessiz ağırlığı sarınca bedeni

Mürekkeple kağıdın vuslatı kaçınılmazdır

Duvarlar dayanır nefesine kadar

Gecikir gemilerin rıhtıma gelişi

Yalnızlık mevsimidir gül gülebildiğin kadar

Çığlıkları yorgun, sevdaları yırtık

Kimler duysun seni sağırdır zalimler artık