Hayata isyan etme...

Hiç düşündünüzmü dogduğumuz  yer bulunduğumuz ortam kimselerle bir  ve eşit degil.

Hayata isyan etmeyin.Öncelikle şunu bilinki  bizi yaratan bizleri asla eşit yaratmadı .Sadece adaletli davranıyor.

Hiç birimiz ve hiç bir canlı eşit olmadı. Dünya kurulduğundan beri , kimi zengin kimi fakir ,kimi sakat kimi dünya güzeli ve daha nice niceleri..

Başımıza gelen her olayda eşit degil, öncelikle hayatın eşit olmadığını kabul edelim.Bir film izlemiştim eski zamanda şimdi tam net hatırlayamasamda aklımda kalan bölümü hayatımı etkileyen sahnesini sizinle yazarak paylaşmak istiyorum.  

Akıl hastanesine yatırılan başroldeki adamın adı şimdi aklımda degil ama çok ağır bir mermer havuzu kaldırabilecegini söyler.Diger hastalarla iddaya girer havuzu kaldırmaya çalışır ama asla kaldıramaz ter su içinde kalır çok ama çok uğraşır ve yapamaz.Diger hastalar onunla alay etmeye dalga geçmeye başlarlar. Filmin kahramı ‘’ ben en azından denedim’’ der.

Peki bizler gerçekten denyormuyuz? yoksa hep pencereden mi bakıyoruz hayata bize bişeyleri sunsun diye .

Oysa hayat avuçlarımızın içinde kiminin nasır tutmuş parmaklarının arasında,kiminin boyalı ellerinde,kiminin gömleğindeki terde ama hayat her zaman avucumuzun içinde nasıl istersek neye karar veririsek hayat orada

Güneş her gün aynı yerden doguyor  . Her  şafakta nice umutlarla başlıyor hayat yeniden eger isterseniz hayatı bir ucundan yakalama şansına sahipsiniz yeterki İSTEYİN ve  GÜLÜMSEYİN.

Yeterki bu gün benim günüm diyerek kalkın yatagınızdan aynaya bakıp gülümseyin kendinize. Bu yazdıklarımı içinizdeki çocuga ulaştırın çünki içimizdeki çocuk  her daim saf ve her daim degişime hazır her daim gülen ve her güne mutlulukla bakan ışıktır.

Sevgi ve ışıkla bu güne merhaba ...

Emine zaimoglu

21 kasım 2012