- Kategori
- Deneme
Korkuyu Beklerken Oğuz Atay
Metenga
Nereden başlayacağımı bilemiyorum, neremden?!
Bu zat kendini KEYİFSİZ hissediyor.
Bu hayatta "başarılı" olanları evimde ve ayakta alkışlıyorum; yandaki inşaat devam ederken benim ev ayakta kalmayı başarabilirse, görüşürüz sizin başarılarınızda alkış alkış, her kış; kış kış kıııış!...
Onlar, güya beni rahatsız edenler, bir HALT değillermiş, öğrendim, ama GEÇ öğrendim, neyse, iyice kendimden çıkmıştım, bende bir misafir gibi....
Kimin kapısına dayansam....?
Kendimi anlatmak istemiyorum, çünkü, aslında bende anlatılacak bir şey yok; o devamlı konuşanlara bakıyor, bakıyor....Baktığım yerde kalıyorum, genelde evde, gerçi ev yıkıldı ve ben...
Bir ofisim vardı değil mi, gidip tozuna karıştığım, toz olup....
Bilmediği bir dilde yaşayan BİR ben...
Oysa ARKADAŞım o dili çözmüştü, onun işi dilleri çözmekti. Yeni bir dil öğrenmek için....Gaz gerek bana, daha çim; gece gerek, çok gazete; haber, roman, kitap, şiir ve dolu dolu YALAN gerek bana; yalana yalana yaşamak gibi....
Korkuyu beklerken, bilerek, gerçek BENi yaşadım BEN!
1. Not:
Elimde bir ben vardı
sonra o korku geldi evime
beklemek onunla
işime geldi
evime renk
canlandım sokaksız
insansız
salt bende ben
hoştu
sonra boş oldu
giz gidince.
Ş.Y.