Hayatı ertelemek

Hepimizin hayatında bir durgunluk dönemi olmuştur.
Kimimizde bir ay sürer bu dönem, kimimizde yıllarca. Erteleriz bu dönemde hayatı.
Kabuğumuza çekilir, dış dünyaya kapatırız kendimizi. Her şeyi içimizde yaşamaya başlarız. Eşimizle-dostumuzla görüşmez, hayatın güzelliklerini paylaşmaz oluruz.
Ve bir müddet sonra da kendimizi tanıyamaz...
Bunun onlarca sebebi olabilir. Aşk hayatındaki olumsuz gelişmeler, bir sınava hazırlanıyor olmak, bir yakınımızı yitirmek vs.
Ama şunları asla unutmamamız gerekir ; tabiri caizse "köpek gibi" aşık olduğunuz bir insan için bile olsa hayatınıza ara vermeye değmez. Yaşadığınız ülkedeki en zor sınavlara hazırlanıyor olsanız dahi, sevdiğiniz insanlarla görüşmemeye, yapmaktan keyif aldığınız şeyleri yapmamaya başlamanıza değmez. Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde, içinizde oluşan o derin boşluk dahi bir gün kapanıyor, emin olun. Belki izi, sızısı kalıyor; ama geçiyor. Unutmasa da alışıyor insan.
Hayat akıp gidiyor. Ne geçen bir tek saniyeyi geri döndürme şansımız var, ne de ikinci bir ömür yaşama fırsatımız. Bu dünyaya ilk ve son kez geldik; henüz fırsatınız varken sevdiklerinize sarılın, onlarla vakit geçirin. Anne-babanız sizinle bir şeyler yapmak istiyorsa onları reddetmeyin. Maça gitmeyi veya arkadaşlarınızla bilardo oynamayı mı seviyorsunuz ? Yapın. Hiçbir şeyi hayatınızın odağına koyup, yüzde yüz onunla uğraşmayın. Hiçbir şey tek düşünceniz haline gelmesin.
Bu ömür, insana sunulan bir nimettir. Kıymetini bilip en iyi şekilde değerlendirin.

Ne olursa olsun hayatı ertelemeyin, çünkü ikinci bir hayatımız olmayacak.