Hepimiz köylüyüz sonuçta

Geçenlerde bir akrabamın bürosuna gitmiştim. Sohbet esnasında, onun, cep telefonu çaldı ve birisiyle konuşmaya başladı. Konu anlaşılan ciddiydi ama, her nedense, kötü Karadenizli taklidi yapan bir tiyatrocu gibi konuşuyordu karşıdaki kişiyle. O şiveyi yapmakta zorlanıyordu. Çünkü çok küçük yaşta İstanbul'a gelmiş ve sonra uzak durarak Karadenizliliği hayatından tamamen söküp atmıştı. "O şiveden kurtulmak için ne kadar çaba sarf etmiştir kim bilir. İşte şimdi böyle lazım olur adama." diye geçirmiştim içimden.
Aslında çocukluk, gençlik dönemlerinde hepimizin Karadeniz şivesinden tamamen kurtulma derdi yok idiyse bile, İstanbul Türkçesini kusursuz konuşabilme çabası vardı elbette. Bunu da başardığımızı sanırdık hep. Fakat yeni tanıştığımız birisiyle konuşmaya başlarken, kurduğumuz ilk cümlelerde, "Karadenizli misin?" sorusuyla, o gerçekle yüzleşirdik.
Aslen Anadolu’nun herhangi bir bölgesinden olup, o yörenin etkilerini üzerinden atmak için çabalayan ve konuyu abartan çocuklar, gençler vardır tabii hala ... "Ruhu çocuk veya genç kalan" orta yaşlılar da vardır muhakkak.
Konuşmanızı, giyiminizi kuşamınızı halletmiş olsanız da şehirli görünebilmek için karşınızda dağ gibi bir engelin daha duruyor olabilir tabii: AİLENİZ...! Mesela, annenizi saçlarını açması konusunda ikna ettiniz… Şivesini de zaten o halletmişti diyelim. Ya nineniz, dedeniz, teyzeniz, amcanız ve diğer akrabalarınız?... Bunların içinden ve tanıdıklarınızın arasından "seçtiğiniz" kişilerle şehirli görünümlü geniş bir çevre oluşturabilirsiniz... Geniş ama "eksik" bir çevre olur tabii bu...
"Şehirli olacağım" diye tutturup bunu takıntı yaptığınızda ailenizden utanır hale gelebilirsiniz... Onların toplumda görünmesini, konuşmasını istemez, ya onlardan kaçar, ya da onları bir yerlerden kaçırırsınız. Bir imaj uğruna… Sonradan çok utanacağınız durumlara düşebilirsiniz yani. Veya hiç bir zaman bu yaptıklarınızdan utanmazsınız…
Türkiye'de şehirli pek yoktur aslında...
Köyden eski gelenlerle köyden yeni gelenler vardır daha çok. Bir köylünün, diğer bir köylüden, utanması, sıkılması, komplekslere girmesi durumudur yani bu. Çırpınmak anlamsız değil midir? Hepimiz aslen köylüyüz sonuçta. Bunu bilip, rahat olup, kabul etmek gerekir bence.