Her sancıda ölümü uysallaştıran bir sevda masalısın

Ey aşk...

Sen içinde yeşil gölgelerin oynaştığı bir deniz

Bağbozumu sonrası yeniden toprağa düşen bir tohumsun

Doğru notalarda yeri-göğü inleten bir melodi

Buğulu gözlerle sabahın göğsüne açılan bir penceresin.

Orkidesini arayan titrek bir yaban arısı

Korkak, sıcak, çekingen

Ve tutuşmayan küllerin korunda yanan bir güneşsin.

Sen sesi duyulan

Dibi görünmeyen derin suların adı

Şimşeği çeken toprağın ta kendisisin

Gönüllü rüzgarın önünde sürüklenen beyaz bir bulut

Sessizliklerin beslediği hüzne gebe bir hayatsın

Sen yağmurun ağlayışına kulak veren

Uzun ve zor bir gecesin...

Ey aşk...

Sen karanlık ruhların çığlıklarına sus diyen

Nefes olan

Kısırlaştırılmış duyguların ışığı

Yavaşlayan ezgilerin gücüsün

Sönen seslerin alevi

Küskün duyguların mimarısın

Ve senden olmayanların vazgeçilmez gururusun.

Sen nice zorluklara meydan okuyan

Yeni bir doğumun başlangıcı

Geç kalmış zamanların

Yaşanmamış yılların beyin gücüsün

Ve sen iddiasız silüetlerin önünden geçen

Gözleri baykuş kıvraklığında endişeli bir erkek

Yapay kürklerin içindeki genç bir kadınsın

Köleleşme, köleleştirme

Yabancılaşma, Çelişme

Sen her sancıda ölümü uysallaştıran

Bir sevda masalısın...

Rukiye Çelik

04.07.2008 10:01:00