Her şeyin bir sonu var!

Bir sonu var her şeyin

Anların, mevsimlerin, yılların,

Kozmik bir mucizeyle içine girilen

Hayatın da bir sonu var güzelim.

Kâh, hoyrat sevinçlerle kırlarında koşulan,

İçimize, en derinlerimize

renk renk gündelik karanfiller bırakan,

Kâh, derin acılarla tüm çiçekleri birden solan

ardından, ayrılık sularını çaresizce kulaçlayan

Sevdaların da bir sonu var güzelim!

Saltanatın, sefanın, cefanın da

Hatta milyarlarca yıl sonra

Vuku bulacak olsa da

Zamanın ve uzayın da bir sonu var güzelim!

Bereket ki, yabancısı değiliz bu sonların.

Herkes bir gün tadacak onu derken

İçimizde her gün binlercesi ölen

Hücrelerden aşinayız o sona

Değil mi güzelim?

Bir sonu var her şeyin

An(ı)ların, mevsimlerin, yılların,

Sözlerin, mektupların, tüm paylaşımların

Bir sonu var her şeyin güzelim.

Dalgaların kıyıya vuruşları gibiyse yaşamlar

O engin huzur okyanusuna

geri dönüşler gibidir sonumuz

An(ı)ları, mevsimleri, yılları

Saltanatı, sefası, cefası

Ve yaşanan onca sevdasıyla birlikte

topyekun bir dönüş!

Değil mi güzelim?

Yaşam sahillerinde nem

Ve kıyılarında zamanın

birer hoş sedadır yaşanan onca şey

Belki bir süre dost yüreklerde kalacak olan.

Zamanla kuruyacak ve artık duyulmayacak

Nihayetinde, muhteşem bir hiçliğin

mekânsız uzayında tutsak kalacak olan.

Ey insanlık!

Değer mi hiç onca yarış

Onca çırpınış

Onca mal-mülk, onca tüketimle küfelik oluş

Onca kalp kırma, onca yok ediş!

Onca yalvarış, onca yakarış

Onca mezalim

Değer mi güzelim, cancağızım?

Eninde sonunda her şey

Muhteşem bir hiçliğin

zamansız uzayında tutsak kalacak. (*)

Not: (*) Konunun metinsel felsefi açılımı için bkz.

http://blog.milliyet.com.tr/hic-lige-ve-tek-lige-dair-felsefi-deginmeler/Blog/?BlogNo=378469 

İ. Ersin Kabaoğlu,

4 kasım 2013, Ankara