Herkes bir gün uyanır

Bazen hiç beklemediğiniz bir anda değişiverir yaşamınız. Belki bir kuşun defalarca isminizi fısıldamasıyla, belki bir rüyada, belki de farkında olmaksızın dilinizden dökülen sözcüklerle….

Bazen karşınızdaki kişi konuşur , siz dinlersiniz. Duyduğunuz dudaklarından dökülen sözler  yerine , düşüncelerinden gelen seslerdir.

Bazen , karşınızdaki konuşurken, gözleriniz dolar ve aniden hıçkırıklara boğulursunuz, kelimeler düğümlenir boğazınızda ve hissettiğiniz acıdan konuşamazsınız… Acı O’nun yaşayacağı acıdır.

Bazen her gün aynı saatte, dua okumaya başlarsınız günlerce… Ne için olduğunu bilmeden,

Okumayı bıraktığınız gün, size gelen bir haberle sarsılana kadar …Geçmişinizde iz bırakan birinin ölüm döşeğindeki yolculuğuna ona eşlik ettiğinizi bilmeden…

Bazen gözlerinizin içi acır, garip bir duygu hisseder ve öylece kalırsınız… Ardından gelen hıçkırıklara karışan  gözyaşları anlatır tüm duygularınızı…

Birgün bakarsınız, bazenler sıklaşmış  her ana yayılmış ve yaşamınızın parçası olmuş… Kabullenir ve sessizce devam edersiniz yolunuza…. Yıllar öncesinden etkisinde kaldığınız Yunus’un Sevdası ve Mevlana’nın Bilgiye olan açlığını yaşar bulursunuz ruhunuzun içinde. Özlemin en ulaşılmazını ve doyumsuzluğunun sonsuzluğunda…

Hergün kendimle ilgili yeni bir şey öğreniyorum. Başta  destek olmak için çıkmaya karar verdiğim bu yolculukta, kendime de yaptığım bir yolculuk yaşıyorum. Not aldığım her bilginin kendime dair etkilerini, benimle ne derece uyumlu olduklarını düşüncelerimi ve davranışlarımı sorguluyorum. Doğrularım, inançlarım, ve bunları yansıttığım davranışlarla nasıl bir ben olduğumu öğreniyorum. Başkalarına diye düşündüğüm kızgınlığımın, başkalarına yaptığım iltifatların, başkalarının mutluluğuyla mutlu olduğumda aslında kendimi başkalarında yaşadığımı fark ediyorum. Kendime olan öfkemi, çaresizlikliklerimi , kendimi kısıtlamalarımdan dolayı yaşanmamışlıklarımı onlara yüklüyorum. Beni engelleyen sadece kendim olduğumu biliyorum. İnançlarımın doğrularımın kesin hükümlü olduğu, onların dışına çıktığımda kendimden çok bağlı olduğum ve bana bağlı olan insanların düşüncelerini önemsediğim için üzülmelerini istemediğimden olduğunu biliyorum. Bunun farkına vardığımda bile, içimde özgürlüğü çok daha fazla hissederek, rahatlık ve huzuru yaşıyorum. Evet ben özgürüm, kendimi kısıtladığım yer kendi düşüncelerim. Heryere gidebileceğimi , her şeyi yapabileceğimi bilmeme rağmen gidememek ve yapamamak. Özgürüm, sadece düşüncelerimde. Bunları yaşayabilirim ama eyleme dönüştürmediğim sürece yaşanmamışlıklarıma yenilerini ekleyecek kadar özgürüm.

Tijen Özpınar 

Kişisel Gelişim Eğitmeni