Herkes Mecnun herkes Leyla fakat hiçbiri ortada

Ben seversem Mecnun gibi severim.

Çöllere düşerim aşkından.

Bak burada biraz durmalı işte.

Aşka yalan karıştırmamak için.

Çöllere düşemezsin çünkü ortada çöl yok.

Yolunda Ferhat olurum.

Doğru. Dağları delerim aşkından.

Olmadı şimdi bunu yapamazsın işte.

Neden?

Öyle her isteyen dağı delemez de ondan.

Tahir ile Zühre olabilirsin mesela.

Kerem ile Aslı.

Çünkü içten içe yanmak serbest.

Bu devirde Mecnun olmak kolay fakat çöle düşmek zor.

Öyleyse Leyla’ya nasıl ispat edeceğiz sevgimizi?

Sıcak asfalt üzerinde yürüyerek.

Bu daha zor.

İnsanın ayağına yapışır.

Peki bunu da geçtik.

Kızgın kumlarda yürümek.

Evet bu biraz olabilir gibi görünüyor.

Plajlarda olabilir.

Sonrada bir güzel denize dalmak.

Amacım ti’ye almak değil.

Günümüzde rezil rüsva ettiğimizi anlatmak anlatabilmek.

Sorsan herkes Mecnun, herkes Leyla’ aşkı uğruna.

Fakat ortada ne Mecnun var ne de Leyla.

Herkes cayır cayır yandığını söylüyor.

Ne Kerem var ne de Aslı.

Yani işin aslı.

Biz bu devirde aşkın değerini düşürdük.

Ucuzlattık.

Aşk ile bira araya geliyorlar.

Birkaç gün sonra aşkla ayrılıyorlar.

Birbirlerini ayıran cadı yine kendileri oluyorlar.

Kandırılmış insanlar vardır.

Aldatılmış aşklar yoktur.

Aldatılmış insanlardır vardır.

Aşkın fıtratında aldatma ve aldanma yoktur.

Ya bu olanlar…Bunlara ne diyeceğiz?

Yani neden böyle?

Çünkü bugünkü Mecnunların hiçbiri çöllerden gelmedi.