Herkesin acısı,sevgisi kadar…

Hiç birimiz birbirimizin karşılaştığı olayları aynı ölçüde yaşayamayız.Ne kadar anlıyorum diyebiliyorsak da herkes kendinin anlayabildiği kadarıyla değerlendirir durumları.
Sen istediğin kadar süslü laflarla,anlaşılır kelimelerle,istersen saatlerce anlat bazı durumları karşıdakinin anlayabildiği kadar değerlidir kelimeler.
Birini çok severiz mesela,öyle çoktur ki o sevgi bizim için,bitişler,ayrılıklar yıkım olur.Kimimizin içine kapanır,kimimiz kendini yalnızlığa vurur,kimimiz güler eğlenir her şeye inat…Ama bazımız güleni yadırgarız,bazımız üzülmenin abartıldığını düşünürüz.Çünkü onun acısı bizim sevgimiz gibidir diye düşünürüz.Ben olsam takmazdım bu kadar deriz,yada ben olsam ölürdüm kahrımdan.Herkesin acısı sevgisi kadar…
Sevgide de öyledir.Mesela,birini çok sevmeyi,sevgimizi sürprizlerle göstermeyi diğeri abartılı bulabilir,yada sahtelik diye düşünürler tatlı nazları,oda kendi sevgisini düşündüğü için değil mi???
Herkesler soruyor bu aralar bana özledin mi nişanlını diye.’İnanın özledim demek yeteri kadar anlatmıyordur hasretimi…’ dediğimde,’aman sende abarttın ne kaldı ki,geçer geçer…’gibi kendilerince teselli ediyorlar.İşte bu yüzden düşünüyorum,herkes birbirini anlıyorum diye dilde geziniyor.Anlıyorsan niye dalga geçer gibi ne kaldı ki diyorsun.Anlamayacaksan sormada,kimseden teselli beklemiyorum ki, biliyorum az yada çok zaman kalmış olduğunu,şikayet etmiyorum ki zaten…
Çok seviyorum dersin,yüz verme,abartma vs…
Çok özlüyorum,şımartma,üzerine düşme vs…
Çok üzülüyorum,boş ver,umursama,unut gitsin vs…
Zaman zaman her durum için yersiz teselliler var işte,neden çünkü herkes kendi yaşadıklarıyla,anladıklarıyla değerlendiriyor her olayı.Sen şuan özlem çekiyorsundur,o ise tuzu kuru olduğu için,tüm sevdikleri dibinde iken,bulunduğu durumda değerlendirir.Sen sevdiğini kaybetmenin,ayrılığın hüznü içindesindir,o yeni sevgilisinin verdiği mutluluk da…
Hepimiz her durumu kendi bulunduğumuz ruh haliyle değerlendiriyoruz sonuçta.Hayat kimimizi mutlu kimimizi üzgün yapabiliyor aynı zaman zarfında. Ben özlerken tüm sevdikleri yanında olan beni nasıl anlasın,ya da ben üzgünken mutluyu nasıl tam anlarım…
İşte bu yüzden ‘herkesin acısı,sevgisi kadar…’ diye düşünüyorum.