Herşeye yetişemezsin

Yıllar önce bir gün konakta yürürken arkamda ölecekmiş gibi sık sık ve sesli bir nefes duydum.

Arkama baktım yaşlı bir teyze.

Koşmaya çalışıyor ama koşamıyor, ancak benim dingin yürüyüşüm kadar yol alıyor.

Telaşlandım.

"Ne bu acelen teyze" dedim.

"Öleceksin niye koşuyorsun?"

"Nereye gidiyorsun?"

"Vapura yetişeceğim oğlum" dedi.

Baktım vapur kalktı kalkacak.

"Bırak teyze" dedim,

"Bırak gitsin”

“Sanki her şeye yetiştin de hayatta, bir vapura yetişeceğim diye öleceksin"

"Kaçırmayayım" dedi.

"Dur" dedim. “Dur! Dur! Dur!”

Durdu.

"Teyze neler neler kaçtı hayatta" dedim.

"Bir vapur kaçmış ne olacak?"

"Üstelik bu 20 dakika sonra tekrar gelecek.

"Bir daha hiç gelmeyeceklere bile, ”

“Bile bile yetişemedik"dedim.

Düşündü şöyle yüzüme bakarak. Tam gözlerime.

"Doğru" dedi.

“Ver” dedim “Elindeki eşyaları”

“Güvercinlere yem atalım mı?”

Gülümsedi

“Hayır”

Yavaş yavaş vapur iskelesine yürüdük.

“Su içer misin”

“İçerim”

Bir su aldım ona büfeden

Oturduk vapur iskelesine

Baktık giden vapurun köpüklerine

Konuştuk

Kızı gidecekmişde bir yere

Torununa bakacakmış

Elimin üstüne elini koydu.

"Sen" dedi. Sen... Ne kadar iyisin"

“Sen de çok tatlı ve iyisin”

“Vapur yanaşıyor”

“Nasıl çabuk geçti vakit değil mi?”

“Evet”

“Hadi bakalım artık sen bin”

Huzurlu, sakin, onu vapura bindirdim

El salladık birbirimize yolcu ettim.

Ben de mutlu gülümseyip işime gittim.

İyi mi?