Heveslerini Aşk Sanmasınlar...

Heveslerini Aşk Sanmasınlar...

Aşk, güzel gözler meyhanesinde sarhoş olmaktır.
Aşk, selvi boylular gölgesinde ateşe yanmaktır.

Aşk, güneşe koşup, kamaşan gözle, kör olduğunu sanmaktır.
Aşk, hiç bitmeyecek sanılan rüyadan, gerçeğe uyanmaktır.

Aşk, başını koyduğuna pişman olsan da, iyi ki yaşadım diyebilmektir.
Aşk, yar ile gönlünü hoş etsen de, sevgiliyle sevgili olduğunu bilebilmektir.

Aşk, ne bu halim, ben ben miyim... ben ben isem ya bu aşık kim diyebilmektir..
Aşk, hayal perdeleri indiğinde, gördüğün gerçeği olduğu gibi sevebilmektir...

Aşk, o yanmasın, ben yanayım diye, kendini güneşe siper edebilmektir
Aşk, kalbini seni sevene değil, sevdiğine verebilmektir...

.... ..... ..... öyleyse....

Acıktığını bilmiyor, susadığını umursamıyorsan
Soğuktan donmuyor, sıcaktan yanmıyorsan

Baktığında görmüyor, gördüğünde bakmıyorsan,
Yokluğunu göze alıp, varlığından korkmuyorsan,

Yazın kar yağdırıp, kışın çiçek açtıracağını sanıyorsan
Aklına düşende, sen senden geçip, bulutlarda uçuyorsan,

Yürek çarptığında, için içine sığmayıp yerinde duramıyorsan,
Yollar var yıllar var demeyip, uzağı yakın ediyorsan,

Gönlünü sevdiğine değil, seni sevene veriyorsan...
Ne bu halim... bana ne oluyor diye, bir de bana soruyorsan...

Boşuna hayalleşip durma.
Bu saydıkların aşk değil... sen de aşık değilsin...

Usta…
Karar vermişler hayallerine kanmaya,
Heveslerini, aşk sanmaya,
Beni dinlemezler nasılsa…
Yine başladılar, masal anlatmaya...

Haydi söyle...
Söyle de aşkı tanısınlar.
Heveslerini, aşk sanmasınlar...

Dostunu mertçe seven kişi
Pervane gibi özler ateşi,
Sevip de yanmaktan kaçanların
Masal anlatmaktır bütün işi...

gördünüz mü...

Yanacağını bile bile ateşe koşmakmış
Boğulacağını bile bile suya dalmakmış
Öleceğini bile bile içmeye can atmakmış
Varamıyacağını bile bile yola çıkmakmış... aşk...

yani akıl işi değilmiş... hatta akla zararmış...
duyurulur...