Hey özgürlük! Neredesin?

Özgürlük deyince hep sınırlar gelir benim aklıma. Hani seninkinin bitip benimkinin başladığı. Ne demekse! Çok kapalı ve çok belirsiz gelir bana bu bakış açısı. Öylesine özel ve çok çeşitlidir ki sınırlar yine bana göre; hep sormak gelir içimden: Neye göre?

Onun için, artık özgürlük deyince “ iç özgürlüğe “ odaklanmaya çalışıyorum. Ne kadar az şeye ihtiyaç duyarsan, o kadar özgürsün diye de nefsimi kandırıyorum. Hâlbuki ne çok şey istiyor şu nefsim. Doymak bilmiyor. Hele ki önümüzde yeni bir yıl var ya, çok güzel manipüle ediyor beni; yeni bir yıl yeniliklerle dolmalı, diye. Yeni bir cep telefonu, yeni bir gözlük, yeni bir ev, yeni bir yağmurluk, yeni bir çizme, yeni bir giysi, yeni bir araba, yeni de yeni diyerek listeyi abartıyor da abartıyor. O abarttıkça ben nefes alamaz hale geliyorum ve bağırıyorum bas bas içten içe; “ Hey özgürlük! Neredesin?