Hiç bir zaman bürünmedi

Hiçbir zaman bürünmedi siyaha beyaza bu aşk hikayesi 

Bir varmış bir yokmuşla başlayan masallara bile benzemedi 

Ne zengin prenses oldu hikayedeki, ne de bir külkedisi 

Ne fakir bir genç vardı ortalarda, ne de sarayın şehzadesi 

Tanımsız, tutarsız kimliklere sahip ben vardı başrolünde 

Birde sen vardın bu şeytanın cennet vuslatına eş hikayede 

Başından belliydi son yazılamazdı başlamamış satırlara 

Hiçbir zaman yer olamazdı bu yüzden yaşanan küçük anılara 

Çok alevli yangında olsa yüreğimde senin için yaktığım 

Bomboş bir defterin yaprağıydı önümde yazmaya çalıştığım 

Yazmaya niyetsiz, bitmiş, tükenmiş bir kalemdi elime aldığım 

İçimdeki ateşin sıcağını tek bir satıra yazamadım 

Her gidenin bıraktığı varken ardında bir kaç cümlede olsa 

Sana dair bir hecem bile yok gidiyorken zifir karanlığa 

Tüm herşeyim yüreğimde saklı en derin en gizli odasında 

Her şeyim dediğim annem bile bi haber bu aşkın varlığında 

Toprağın altında cansız bir beden olarak kalsada bedenim 

Korkum yok benimle gelecek bedenimde yaşamış senli yüreğim 

Aşkının sayesinde duyduğum bütün bu doğa üstü hislerim 

Gülüşlerin, mimiklerin, o masum yüreğin ruhumla hep benim