Adından bile korkar olmuş gözlerim

Adından bile korkar olmuş gözlerim
Zayıflatmış bütün bedenimi aşkın
Yalanın dostu olmuş hissettiklerim
Doğruları elimden almış bakışın

Bildiğinden vazgeçmeyen bir adamken
Varlığımı uğruna kurban vermişim
Gecelerinde herkes gibi yatarken
Uykumu gözüm açık harab etmişim

Notalarda arar olmuşum amacımı
Kelimelerin özünden kaçmışım ben
Egolarının dik dağının yamacını
Çıkmaya çalışırken vurulmuşum ben
Ellerime dikenlerinden kalma kanları
Dizlerime yolunun yorgunluğunu almışım
Pes et diye bir yankıya kulak asmayı
Kendime yediremeyip başaramamışım

Son haddine kadar kullandığım gücümün
Geri kazanılmayacağını farkedememişim
Bir asitten farksız bir şekilde erittiğini
Laf anlamaz kendime dinletememişim

Uçuk bir hayal kaldın bilincimde
Hafızamı kaybettim senin sayende
Hatırımda yok kendimden ve kendimdekilerden
Gözümü kapatıyorum sen, açıyorum sen

Başının göğe yakın olduğunu görüyorum
Bulutların arasında kalmış bir bedenin sahibisin
Zirven tartışmasız çok yüksek ama
Sen zirvenden ibaret değilsin

Barındırdığın yeşillerin yamaçlarında
Toprağına aldığın suyun vadilerden
Yaşattığın canların ve dahası
Hepsi benimle, teksin orada sen

Sert bir kurak, sert bir soğuk geldiğinde
Yeşillerini ve yaşattıklarını kaybettiğinde
Buz tutmuş bir bedene büründüğünde
Uzağından bakıyor olacağım boş yamacına

Sen ve o zirve sahibi başın göklerdeyken
Ben yine bir amaç uğrunda boğuşuyor olacağım
Yaşadığın, bir canken aradığın ihtiyacın
Ben senin derdinden kurtulmuş olacağım.