Uyumuş benim meleğim

Uyumuş benim meleğim gözlerini kapatıp,
Yüzünde bir tebessümü kalmış son gülüşünden,
Uyumuş, dertlerini yanı başına bırakıp,
Dokunsam da gitmez ileri soğuk bir hayalden,

Bakışları saklı göz kapaklarının ardına,
Küçük elleri koynunda, kendilerinden geçmiş,
Yavru kuş gibi aynı korumasız yatağında,
Uyumuş benim meleğim bilincini yitirmiş.

Doğacak bir güneşle açacakken gözlerini,
Doğmamaya and içmiş bir güneşin sahibiyim,
Bir guguk kuşunun sabah sefası yetecekken,
Duymayan kulaklarım, görmeyense gözlerim

Dağı taşı deviren yıpranmayan ellerim,
Bir seni tutamadı, bir sana yetemedi