Hiç kimseyi senin kadar sevemedim

Sen yüreğimin bir köşesinde sakladığım, olsa da olur olmasa da olur dediğim birisi değilsin sevgili. Her gece bekliyorum yollarını. Sen gelmiyorsun. “Daha sonra bu akşam olmaz”, diye geleceğe ertelediğimiz hiçbir notumuz kalmadı geride. Bu güne kadar ertelenen her şey kayboldu bak işte. Kaybolan hiçbir şey yaşanamaz çünkü. Hayat, sadece içinde bulunduğumuz anı verir bize. Yaşamlar ertelenemez bu yüzden. Buluşacağımız geceyi erteleyip bir başka akşam buluşalım demek o geceyi tamamen silmek değil mi? Belki gelecekte birçok benzer geceler yaşanabilir ama o yaşanan gece ertelenen gece değildir. Bu mümkün değil. Çünkü o gece başka şeyler yaşanacak.  Eskisi değil yenisi olacaktır.

Kaybolan hayatımızın neşesiydi belki de ertelediğimiz. O güne kadar hiç yaşamadığımız bir gece olacaktı ama ertelemekle çöpe atılan bir takvim yaprağı misali temsil ettiği günü doluyordu.  Bazen de günlerce arar bulmazdım seni. Ben yandıkça sanki sen boş veriyordun. Oysa ben sevdin mi her şeyini seviyordum. Ben sevdin mi ölümüne seviyordum.

“Sen hep hayallerinde yaşıyorsun”, demiştin bir gecede. Doğruydu. Sensiz gecelerimde senin hayalin ile uyuyordum. Sensiz gecelerimde senin tüm ruhuna, tüm bedenine sahip oluyordum. Gerçek yaşamda ise senin ne bedenin ne de ruhun hiç kimsenin olmayacağı kadar kendi özgürlüğüne düşkündün. Sen aslında hiç kimseye ait değildin. Bir anda tüm dengeleri altüst edebilen, yakıp yıkabilen bir yapın vardı. Seninle konuşmadan içimdeki o boşluğu atamıyordum. Senden haber beklerken saatlerce, günlerce, aylarca o kanayan yaramı bir kaç defa değil defalarca kanatabiliyordum. Şimdi senden öncesi tüm aşklarımı sorguya çekiyorum. Senden öncesi boş ve anlamsız gelmeye başladı biliyor musun?

 Zaman ne çabuk geçmiş değil mi? Daha fazla bekletme ne olur. Sen bunları okurken ben bu kentte olmayacağım. Hadi, zaman ne olursa olsun beni aramanı bekliyorum hemen şimdi. Bu satırları ne zaman okursan seninle konuşmak istiyorum. Ve unutma şu an bile ben seni düşünüyorum... Bir başka kentte olsam bile ben o kenti seviyorum. Çünkü o kentte sen yaşıyorsun. Ve sen benim her şeyimsin...

 Yazar: Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

Kaynak: Bu eser Mustafa Çifci’nin “Aşk Olmayan Evlerin Kapılarına Kilit Vurulmalı” adlı kitabından alınmıştır. Her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasası hükümlerince yasaktır.