- Kategori
- Şiir
His
Canini daha fazla ne kadar acitabilirsin ki hicligine ramak kalmisken,
dokunuslarin en aci hatiralar olmustur ruhumda.
Kaybolmak gibi bazen sarhoslugunda seni sevmek.
Var olmak, aradigim tek yol.
Sen, sana cikanlar.
Gizli sakli kalmis düsler arasinda bilmece cözmek.
Hissetmek,hissiyattan ibaret.
Ask!
Öpüsmek gibi.
Canim aciyor.
Duyuyor musun beni?
Sen, sevmekten mahrum yaratik.
Seviyorum, sacma bir üclemede.
Kan akar gibi zahiri ve batini ya da araf.
Efsun olmaliydi diger adin.
Belki de yildirim volkan.
Zamirler halt etmis yaninda.
Sadece bir ses vermen yeterdi, seni bulmam icin.
Sevgilim.
Ses ver yüregime,
kalbimin ritminde seni bulmam icin ses ver bakislarima puslu gecelerden cikmak icin,
ses ver ellerime,
üsüdügünde bas ucuna gelebilmem icin.
Bir nefes kadar yakin bakislarin kadar uzaktasin,
cevir dünyayi tersine.
Gün dogacaktir elbet,
yarin dünden ibaret sen ise animda barin.
Kollarini sarip sarmaladigin bir ben olayim,
yoruldum yalnizliktan bana sen lazimsin senli düsler yetmez oldu.....