Hop dedik dostlar hop dedik

Dostluk, arkadaşlık; adına sayfalar dolusu yazılar yazılsa da bitmeyecek kadar derin ve verimli bir konudur. Dostllarımızla ağlarız, dostlarımızla güleriz, onlar haksızlığa ya da hakarete uğrarsa onlardan fazla üzülürüz.

Milliyet Bloglarda da böyle bir yapılanma oluşmaya başladı. Blogçu yerine blog dostları sözcüklerini önerenler olmuştur, haklıdırlar.

Blog dostluğunun en yeni tezahürü ise bloglarda ortaya çıkan ağır ablalar ve ağabeylerdir. Bunlar kızdıkları bir konuda karşısındakileri ne denli inciteceklerini düşünmeksizin ileri geri konuşmaya başlarlar.Kişi belirtmezler.Belki altın kadar saf ve temiz yürekleri vardır ama dillerinden saçılan zehirli, asitli sözcüklerin sadece hedef aldıkları kişiyi değil, tüm platformu ve hatta kendilerini bile o dakika perişan edebileceğinin bilincini yitirmişlerdir.Yazarlar da yazarlar...

Bu insanlar çılgın bir çavlan gibi güldür güldür döktürürken, gerçek dostluk, dostluğun anlamı o dakika devreye girer. Dostluk o çavlan ruhlu kişiyi, fırtınanın hem gözü olup hem de içinde debelenen kişiyi, kısa vadede kaybedeceğini bile bile ona doğru yapmadığını söyleyebilme cesaretidir.

Gerçek dostluk dürüstlük gerektirir, cesaret gerektirir. Dostluktan anladığım dürüstlük kelimesi ile ayrılmaz bir bütün oluşturduğudur.

Bu anlamda bakınca o zehirli sözcükleri saçan kişi engellenmesi mümkün görünmeyen öfkesini dökmüş olur, rahatlar ve yüreği yeniden ışıldamaya başlar. Tıpkı dinen bir tufanın ardından açan güneş gibi gülücükler saçar. Oysa taş taş üzerinde kalmamıştır, bunu fark edemez.

Böyle yazılmış bir blog eğer hakarete varan sözcükler içeriyorsa Milliyet Bloğun düzeyine de olumlu katkı yapmayacaktır ve bu düzeyin sağlanması da kontrolu da editörlerimize düşer. Ama burada editörlerimizden çok daha etkin işlemesi gereken bir mekanizma da blog dostluklarıdır. Gerçek dostlar, yangına körükle gidecek yerde, yorumlarında daha eleştirel, daha yapıcı ve daha akılcı olabilmelidir. Yoksa ne önemi kalır "dostluğun" içi boşaltıldıktan sonra...