Hoş geldin hüzün

Hüzün. İçinde bir şey saklı, sihirli bir yanı var hüznün. “Senin bir de ruhun var. Hatırla.” diyor sanki insana. Davetsiz, ama rahatsız olmayacağınız bir misafir. İsyan yok hüzünde. Kabulleniş ve gönüllü bir teslimiyet… Acı gibi yakmayan, sıkıntı gibi boğmayan.

Geçenlerde beni ziyarete geldi; ben de dedim ki:

“Ne zamandı en son gelişin bilmiyorum. Belki, geldin gittin fark etmedim. Seni ne kadar özlediğimin farkında olmadığım gibi, günlerdir beklediğim de belki sendin. Ve nihayet geldin. Hoş geldin hüzün. Beni bana getirdin.”

Beraber geçen sürenin ardından arkasından seslendim:

“Gelişine sevindim; gidişine üzülmedim. Merak ettiğim, sıkıntıyı da yanında mı getir miştin? Bilmiyorum seninle mi geldi; bildiğim hala gitmediği.”