Hoşgeldin evine Papatyam....

Bu sabah MB Arkadaşımdan bir mesaj aldım.

Kızımın gelip gelmediğini soruyorlar haklı olarak.

O kadar çok bahsediyorum ki ondan ve özleminden doğal olarak gelip gelmediğini soruyor sevgili arkadaşlarım.

Evet nihayet kızım geçtiğimiz hafta geldi. Bir buçuk aylık yaz tatili başladı.

Havaalanın kapısından çıktığında oldukça yorgun ve bitkin görünüyordu. Ta ki bizi görene kadar işte o anda gözleri ışıldadı. Yüzünde masum bir kocaman gülücük oturdu. Bir anda sevgi yumağı olduk sarmaş dolaş. O koca Atatürk havalimanında sanki sadece üçümüz vardık. Dünya durdu insanlar kayboldu. Dünya o anda sadece bizlerden oluşuyordu. Yani tek bir vücut halinde vardık yeryüzünde.

Zorlu geçen bir sınav döneminin ardından yurduna geldi kızım. İlk söylediği söz anneciğim seni çoookk özledim ve yorgunluktan ölüyorum oldu. Bunu zaten tüm yüzünün hatlarında görebiliyordum. İçim sızladı ama ne yaparsın ki bu yorgunluklar onun ilerde rahat etmesi için olduğundan güldüm yüzüne ve;

-"Belli oluyor papatyam merak etme evindesin artık bir güzel dinlenirsin"
-"Biliyorum annişim biliyorum o yüzden yorgunluklar beni yıldırmadı nasıl olsa dinleneceğim evimde senin koynunda"

Eve geldiğimizde onun sevdiği yemekler yapılmıştı zaten bir gece öncesinden. O duş alırken masayı kurduk bir sorhbet bir muhabbet değmeyin keyfimize. Ama kızımın gözünden uyku akıyor, yüzü solgun. Kardeşi o kadar özlemişki ha bire sarılıp, soruya, boğuyor ablasını.

Koltuklara oturduğumuzda kızım hemencecik uykuya daldı. Eve birden bir sessizlik çöktü suspus oldu herşey. Kuşumuz çapkın bile şakımayı bıraktı. Sus yavrum uyuyor dediğimde sesime kulak verdi. Güzel papatyam öyle huzurlu uyuyordu ki anlatamam size. Uyuduğu sürece seyrettim onu. Kıpırdamadan nerde ise nefes almayacaktım uyanmasın diye. Uyuyuşunu seyrederek özlemimi dindirmeye ona susuzluğumu gidermeye çalıştım. Ama dinermi o koca özlem bir kaç saatte.

Bensiz neler yaşadın oralarda kimbilir. Ama ben üzülmiyeyim diye hiç birini anlatmadığına eminim. Bu gelişinde daha bir olgunlaşmış gördüm onu. Olaylara bakışından, duruşundan, konuşmasından her şeyinden anlaşılıyordu kızımın daha bir büyüdüğü. Günlük koşuşturma içinde göremediklerimiz, kaçırdıklarımız bu tarz ayrılıklarda daha bir öne çıkıyor. Kızıma bakmıyor artık onu görebiliyordum. Çaktırmadan kendime çimdik attım rüya değildi..

Güzel kızım benim ne kadar özlemişim seni bir bilsen.
Hoşgeldin evine Papatyam hoş geldin.
Çağlacığım canyoldaşım, sohbet arkadaşım HOŞGELDİN İSTANBULA ..