Huzur...

Zor günlerdeyiz...

Corona...

Evde kalmak...

Hasta olmamak...

Hasta olmamaya çalışmak...

İnsanlara bulaştırmamak...

Sağlığını korumaya çalışmak...

Ruh sağlığını da koruyabilmek...

Zor.

İzole olmak virüsü uzak tutabiliyor bizden.

Ama...

Televizyonda...

Sosyal medyada

Gerginlik had safhada.

Atışmalar...

Lafın altında kalmama gayretleri...

Lafın ucuna laf dizme çabası...

Yoruyor...

Huzursuz ediyor insanı.

Virüsten uzak durmak mümkün, mümkün mertebe gayret ediyoruz...

Ruhumuza işleyen bu kasvet virüsünden?

Uzak duramıyoruz.

İçine çekildiğimiz girdabı göremiyoruz...

Farkedemiyoruz.

Salgın elbet sona erecek.

Sahillere, parklara, bahçelere kavuşacağız yakında.

Açılacak içimiz.

Ama...

Ruhuzumuz nerede huzur bulacak?

İçimize hangi pencereyi açacağız?

Gönlümüzü hangi sahil ferahlatacak?

Gölgemiz nasıl duyuracak varlığını?

...

Bedenimizi korumaya çalıştığımız Corona virüsü kadar ruhumuzu da bu kaostan uzak tutabilmeliyiz

Ki...

İçimize işlesin o huzur.

Feraha çıkarsın...

Gönlümüzde kuşların cıvıltısına yer kalsın.

Denizin kokusu taaa ruhumuza kadar ulaşabilsin.

Uzak durmak lazım

Kavgadan...

Tartışmadan...

Laf yarışından.

Fırında pişen ekmek kokusu...

Demlenen çayın mutluluğu...

Hışır hışır yıkanan cips poşeti...

Radyoda çalan müzik...

Balkonda iki tel sardunya...

Azıcık geri çekilmek...

Birazcık koltuğa yaslanmak...

Bir an kapatabilmek gözleri...

Daha güzel;

Daha keyifli.

Yeter mutlu olmaya da...

Huzura da...

...